قیام خونین 15 خرداد

• 
• 

توضیحات

منتشر شده در پنج شنبه, 15 خرداد 1393 10:52

بازدید: 1216

در پی طرح لایحه انجمن‏‌های ایالتی و ولایتی در مجلس شورای ملی در سال 1341 شمسی، امام خمینی(ره) با دستگاه جبّار پهلوی به مبارزه پرداخت. اوج این مرحله از نهضت، یورش ناجوان‌مردانه ایادی رژیم به مدرسه فیضیه و ضرب و شتم و كشتار طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در دوم فروردین سال 1342 شمسی بود. در واكنش به اعمال ننگین رژیم پهلوی، حضرت امام در عاشورای سال 42، سخنرانی كوبنده‌‏ای علیه نظام شاهنشاهی ایراد نموده و از شاه و اسرائیل به شدت انتقاد كردند. به دنبال این سخنرانی افشاگرانه، آن حضرت دستگیر و زندانی گردید. خبر دستگیری مرجع تقلید مردم، به سرعت در قم و سپس در تهران و سایر شهرها انتشار یافت. مردم قم به خیابان‏‌ها ریختند و با تقبیح عمل دولت در دستگیری امام به راهپیمایی اعتراض‌‏آمیز پرداختند.
شاه كه در برابر قیام قهرآلود ملت، تاج و تخت خود و سلطه آمریكا را در حالِ زوال و سقوط می‏دید، با رگبار مسلسل به جنگ ملت آمد و توسط نیروهای جهنمی و خون آشام خود تظاهرات كنندگان را با وضع فجیعی قتل عام كرد و تهران را در پانزده خرداد 1342، به كشتارگاه مخوف و حمام خون مبدل ساخت. همزمان با قتل عام مردم مبارز در تهران، كشتارهای فجیعی در قم، شیراز، مشهد، تبریز و دیگر شهرستان‏‌ها توسط دژخیمان رژیم به وقوع پیوست. از تعداد مقتولین 15 خرداد آمار صحیحی در دست نیست ولی تعداد شهدا را بین 5 تا 15 هزار نفر تخمین زده‌‏اند. در این میان علی‏‌رغم سانسور شدید خبری، اخبار مربوط به دستگیری رهبر نهضت اسلامی ایران و قیام پانزدهم خرداد و كشتارهای آن، در مدت كوتاهی در سراسر كشور پخش شد و موجی از نفرت و خشم علیه شاه به راه افتاد. سرانجام حضرت امام پس از ده ماه بازداشت، در هجدهم فروردین 1343 از زندان آزاد شدند و پس از آزادی نیز همان مسیر قبلی را ادامه دادند. قیام 15 خرداد، نقطه عطفی بود در تاریخ مبارزات ملت قهرمان ایران كه حضرت امام، آفریننده و شكل دهنده آن قیام الهی بود. روحانیان انقلابی در تداوم این حركت عظیم و پرخروش امت مسلمان ایران، طی یك دوره پانزده ساله، نقشی اساسی داشتند و در این مدت، سالروز قیام 15 خرداد، هیچ‏گاه در سكوت و خاموشی سپری نشد؛ زیرا كه 15 خرداد، برای امت قهرمان و شهیدپرور ایران از اهمیت و اعتبار ویژه‌‏ای برخوردار بوده و همواره خواهد بود.