18تیرماه سالروز ادبیات کودک و نوجوان

• 
• 

توضیحات

منتشر شده در چهارشنبه, 18 تیر 1393 12:48

بازدید: 1403

ادبیات کودک ‌و‌ نوجوان به نوشته‌ها و سروده‌های ادبی ویژه­  کودکان و نوجوانان می ­گویند. این نوع ادبیات هم شامل بخشی از فرهنگ شفاهی عامه، مانند لالائی‌ها، مثل‌ها، قصه‌ها است و هم داستان‌ها و نمایشنامه‌ها و اشعار و نیز نوشته‌هایی در زمینه دین، دانش اجتماعی، علم و کاربردهای آن، هنر و سرگرمی را دربر می ­گیرد که نویسندگان و سرایندگان برای کودکان و نوجوانان پدید می­ آورند.
 ویژگی­هاي مهم ادبیات کودک و نوجوان :
1- با زبان و بیان، توانایی درک و زبان نوشتاری، تخیل و تجربه‌های کودکان و نوجوانان متناسب است.
2- به رشد و پرورش شخصیت خواننده کمک می­کند.
3- اهمیت تصویر را برای کودک و نوجوان برابر با اهمیت نوشته می­داند و همواره بخشی از پیام را با تصویر بیان می­کند.
مهم‌ترین اهداف ادبیات کودک و نوجوان:
الف) آماده کردن کودک برای شناختن، دوست داشتن و ساختن محیط.
ب) شناساندن کودک به خویشتن، ایجاد احترام به اصالت انسانی و میل به اعتلای مدام.
ج) سرگرم کردن و لذت­بخش بودن.
د) علاقه­ مند کردن کودک به مطالعه و ایجاد عادت به آن.
ه) ایجاد و تقویت صلح در جهان.
 تاریخ ادبیات کودک و نوجوان در همه کشورهای جهان کما بیش چهار مرحله داشته است:
اول: آفرینش و انتقال آثار ادبی به صورت شفاهی.
دوم: گردآوردن و و نوشتن آثار ادبی شفاهی.
سوم: پدید آوردن آثار ادبی با الهام از آثار شفاهی.
چهارم: آفرینش آثار ادبی ویژه ­کودک و نوجوان. فولکلور یا فرهنگ عامه همچنان که سرآغاز پیدایی همه هنرهاست، سرآغاز ادبیات و به خصوص ادبیات کودکان نیز است. لالایی‌ها، مثل ها، ترانه‌های کودکان، افسانه‌های خردسالان، داستان‌های ماجرایی و حماسی و عاشقانه و اسطوره‌ها که همه زائیده‌ی تخیل و تفکر مردم اعصار مختلف هستند؛ بنیاد و اساس ادبیات کودکان و نوجوانان را تشکیل می‌دهد. بنابراین ادبیات کودکان سرچشمه در فولکلور و فرهنگ عامه دارد و به کهنسالی زندگی بشر بر روی زمین است.
 ادبیات کودکان و نوجوانان به معنی واقعی آن، یعنی نوشته‌هایی که در آن حس و حال کودکانه حاکم باشد، به زبان و نثری مناسب سطح سواد کودکان نوشته شده و معمولا همراه با تصاویر است؛ به ­عنوان یک شکل ادبی مستقل تقریبا از نیمه دوم سده­ هجدهم میلادی در جهان پدید آمده است. در ظهور دیر هنگام این نوع ادبیات، عوامل اقتصادی و اجتماعی مؤثر بودند. پیش از عصر جدید(رنسانس) به کودکان بیشتر همچون بزرگ­سالانی کوچک نگریسته می­شد و ادبیاتی ویژه­ي نیاز‌های خاص و سطح درک و فهم آنان ضروری شمرده نمی­شد.
 ایرج میرزا (1291-1343 ه.ق) را شاید بتوان اولین شاعری دانست که اشعاری برای کودکان و در خور فهم ایشان سروده است. غیر از او حاجی میرزایحیی دولت ­آبادی (1279ه.ق -1318ه.ش) از روشنفکران دوره­ مشروطه، مهدی قلی ­خان هدایت (مخبرالسلطنه)، محمدتقی ملک­ الشعرای بهار (1266-1330ه.ش)، نیما یوشیج اشعاری برای کودکان سروده­ اند.