مقدمه : حکیم فردوسی شاعری توانمند است که در گفتارش همیشه خرد و دانش و اندیشه را اصل و اساس برقراری نظم جامعه میداند و بی خردی و نادانی را عامل اساسی از هم پاشیدگی نظام ها و حاکمیت ها وی در بیان این حقیقت تلخ آنقدر استوار است که داستان و یا قصه و یا سرگذشتی را روایت نمیکند مگر اینکه پیش در آمد آن را با گلواژه های زیبای عقل و منطق و خرد و دانش بیاراید.
File | Description | File size |
---|---|---|
مقاله | علمی کاربردی | 856 kB |