Mrs. Brasht 2

• 
• 

توضیحات

منتشر شده در دوشنبه, 30 -3443 03:25

نوشته شده توسط پریسا سارویی

بازدید: 822

A fact about Mrs. Brasht

The next day , at the break , Michael , Rayan and I , were gliding from horizontal that Andria and her friend came near us , as if we looked to be friends.

Andria said "I know you (boys) cheated and non of you didn't sick . Just wanted to go to health teacher’s office , because you love her.

I told a lie : "It's a lie!"

Why must she know about everything?

Andria said " Mrs. Brasht is very busy because of the student that are really sick , she doesn't have time for the students who pretend are sick."

I said " It's none of your business Andria."

Andria said " My mother is the assistant in parent-teacher association. She can expel you (send out from school) . Because you malingered (pretended that you are sick."

Emili who always agree with Andria said " she is right . You aren't sick . You love Mrs. Brasht."

Rayan said " If you want the truth ,I liked Mrs. Brasht , but I don't like her anymore."

Michael and I said " what?!"

Rayan said " Mrs. Brasht is a odd woman. I don't want that she becomes my god-mother."

Andria ask "What is strange about her."

We described Andria Mrs. Brasht behaves unusual.

I told her " Mrs. Brasht , asked me to keep the ruler on stable condition on my nose and at the same time try to hop my foot and make a henlike sound.

Michael told Andria, Mrs. Brasht asked him that stood up in a cartoon box and had tried to shake his ears.

Rayan said that Mrs. Brasht asked him to strike the balloon with his head while singing the alphabet from Z-A.

Michael added " She also a bag of frozen vegetables placed on my head."

Andria and Emili were wondering.

They didn’t believe it at all.

Emili said "Health teacher shouldn’t have done such things"

She must takes your body temperature and give you medicines and then you will be better

Michael said "Maybe she isn't a health teacher. Have you ever thought about it?!"

Emili who looked anxious ,asked " what do you want to say?"

Michael said "Maybe she is a false health teacher.Maybe she took Mrs. Brasht away by force and made her hidden in somewhere."

I told him "You know that such things always happen."

Andria sat on the swing and her chin was resting in her hands.

Then said "I think a lot about this problem/matter.

I don't like to tell the truth but I reached the conclusion that Mrs. Brasht isn’t a health teacher ."

Emili asked " So what is her really job/responsibility?"

Andria said " According to same reason I think that Mrs. Brasht … is a spy."

I said " You are talking about a woman who I love her!"

Andria stand up from her seat and go and back -the distance between swing and seesaw-.

She looked to be a detective in movies .

Andria said "Think deeply , Mrs. Brasht always collect information from all of us like spies."

They always speak slowly , because she doesn't like others to hear her secrets and always wears nursing uniform.

Michael asked “And then?"

Andria said "Health teachers at school don't put on nursing uniform! They wear clothes as same as other teachers . "

I said " Wait a moment. You mean she isn't a health teacher, because she doesn't wear nursing uniform ?"

Andria said " Exactly! This is the best way to change apearance. "

I said "I don't believe that."

Andria said "AJ your love for her blind you."

Probably she came to school to spy us . She wants to sell these information to bad people who want to govern all of the world.

Emili said "We must do something ."

And ran toward the court.

Rayan told Andria "You know anything about spies?"

I saw a lot of movies about spies.

Spies always wear raincoat and carry on briefcase and get in the expensive cars.

They always sneak in darkness toward the filling stand .

They have all kinds of tools for spy.

Michael was right.

I also had saw a lot of movies about spies.

Andria said "You spy on her, then you can understand I’m right."

I couldn't believe that Mrs. Brasht is a spy.

But, on the other hand, Andria is a genius and she knows about everything rightly. Maybe she is right about it too.

Movement of the bowel

I really was confused. I like Mrs. Brasht and I wanted she become my                      god-mother. But if she is a spy and sell our information to bad people who want to govern the world, what would we do?

I was getting sick little by little,I mean really sick , no prevented sick.

Mrs. Bridge said "AJ You look sick. Do you want to go to the health office? "

I said "No. thanks . I'm good."

Mrs. Bridge said "I want you to go to the health teacher's office.Just now."

So, I went to the Mrs. Brasht office .

Mrs. Brasht cheerfully said" Hi . AJ ? You seem sick."

I said "No. I'm good. Could I return to my class? "

Mrs. Brasht said "Not very soon."

Oh no. Maybe she wants to tell me that I stand onmy head and sleight of hand with ping-pong's ball or arrange the dolls in alphabetical places or that kinds of strange things.

Mrs. Brasht said" I want to ask you some questions.when was the last time that your bowel move?"

What? I don't understand that she said ?what is her mean ? I don’t know what is bowel ?

I didn't want that Mrs. Brasht understand that I didn't know the meaning of bowel.

So I just looked her amazingly.

Mrs. Brasht asked " AJ could you answer my question? What did you eat today for breakfast?"

So , I understood what was her meaning. She was doing as same as detectives.She was asking me too many questions.

What would happen if I gave her secret information?

What would happen if she sold that information to bad people who want to govern all of the world?

What would happen if the bad people had governed all of the world?

Then, was that my fault?

I was completely responsible for the people of the world.

I decided give her any information. It's not important how much I like her.

Anyway it's not important to me how much I love her.

Mrs. Brasht asked "AJ tell me, did you eat breakfast this morning or not?"

I said “My duty is to know and your duty is understanding.”

Mrs. Brasht said "Excuse me . I didn't get the point."

I said “This is my right to be silent and . I can tell nothing."

Mrs. Brasht said “ AJ I just asked if you ate breakfast or not?”

I answered “These information are classified. Who wants to know about them. I need my own lawyer.”

Don’t be stupid.

Mrs. Brasht said “ You seem to be odd today.”

When she finished her questions, she let me come back to the class.

Time was over. Mrs. Bridge handed over my bag to me and gave me my homework.

That night I was not able to have a comfortable sleep.

spy

My friends and I decided to meet each other after class.

Andria said “I accidently heard that Mrs. Brasht told the principal that she would go to her office tonight at 7pm.

We can catch her on time.

Emili said “We can look inside her office secretly behind the window.”

Micheal said " I will bring my camera , we can take some photos and use them as a document .

Andria said What a good idea."

In my opinion it was a good idea, but there was a problem. My mother doesn't let me go out at nights.

When I reached at home I told my mom "I must go to school after dinner."

My mom asked "Why?"

I said "It's a secret. We want make some gifts for mother's day."

I usually don't like to say lie, but once my mom told me "it's not important that sometimes we say lie." For example if your grandmother have gave you a gift however you don't like it and the gift is the worst you must told her you like it.

My mom smiled and said "Well. But be careful when you want to across the street."

When I reached at school , my friends have reached and the rained in fine drops.

Exactly at that time a car turned from street and stop on front of school.

A person get out from the car.

All of us said "She is herself .Mrs. Brasht!"

Rayan said “She wears a raincoat .spies always wear raincoat.”

I said “Maybe she wears it because of rain.”

She went toward the school’s door. Before long, the light turned on above us in her office.

We couldn’t see inside of the room because the window is placed higher than us and our tallness wasn’t enough tall .

So Rayan and Michael becamed on all four. I went up their backs and tighted the edge of the window.

Michael said “Your toes are tickling my back.”

I placed one of my foot on Michael’s back and one of my foot on Rayan’s back.

Michael was wiggling . It’s hard to stayed on his back.

He told me “Move your feet a little toward the left side.”

I did that, but he moved toward the right side. When I placed my foot on his back, his back wasn’t there. My hands sliped from the edge window and I fell down .

I scream that “My hand fractured .”

My classmates said “Hush. Be quiet. Mrs. Brasht hear your screaming."

About one second later, the window was opened and Mrs. Brasht brought out her head and said “ what is the matter?”

Michael said “We lost our ball .we were playing ball. Certainly it rolled toward the bushes.

Mrs. Brasht told me “What was happen to your elbow? Your’s elbow is bleeding.”

I said “I will wash it when I reach home.”

Mrs. Brasht said “Wiat. I clean it .Now you are putting under my observation.”

I said “Did you listen what she say? She said “Now you are putting under my observation.”

Rayan said “Not only she is a spy but also she has very power.”

I was desperate. At that time I decided never ask her adopt me as her child.Mrs. Brasht ran toward me with her first aid bag.

When she was cleaning my elbow, she asked us “what are you doing here at this time?”

I said “We should ask you this question. We understood all facts about you. You tricked us .We understood that you are a spy and you want to report our secrets.”

Mrs. Brasht said “You get crazy. I must do my tasks tonight."

I said “You will go to a place, at there you will have enough time to do your tasks."

Mrs. Brash said “OK . I confess. You are right. Now it’s better go your homes.”

Goodbye Mrs. Brasht

 

Mrs. Brasht promised us, if we let her to take us our homes she would surrender herself to the police.

First of all Emili was taken then Andria and then Michael then Rayan and finally she stopped on front of my home.

Mrs. Brasht pulled the hand brake . She turned her face to me, placed her hand on my shoulder and said “well , AJ , I hope your elbow is in a good condition very soon.”

I said “Mrs. Brasht we should talk about a matter.”

She asked “ What matter?”

I said “I don’t want you adopt me as your own child .”

She said “what?!”

I said “Please don’t entreat. I must choose one of them, my country or my private favorite. This is the most difficult decision in my life .I though and saw I was not able to treason against my country and ask a spy for adopting me as a child.”

Mrs. Brasht steared at me for a while, she seemed not to know what she should tell me. Then she was sad. I thought maybe she burst into cry.

She said “ A.J. I see. I kindly understand you and then hugged me and I left her car.

Both of us get into the trouble. Mrs. Brasht may be in the prison for all her life. Well I should kindly spend my life without her. I think we both are enable to deal with it but this isn’t easy .

 

 

 

 

حقیقتی درباره خانم براشت

 

روز بعد ، زنگ تفریح ، من و رایان و مایکل داشتیم توی حیاط مدرسه از نرده های بارفیکس بالا می رفتیم که آندریا و دوستش ، امیلی ، آمدند پیش ما ، انگار که ما با هم دوست یا چیزی تو این مایه ها هستیم .

 

آندریا گفت : ((میدونم که شما پسرها کلک زدید و هیچکدام مریش نبودید . فقط می خواستید بروی دفتر مربی بهداشت ، چون خانم براشت را دوست دارید. ))

 

به دروغ گفتم : ((دروغ است ! ))

 

آندریا گفت : ((خانم براشت با بچه هایی که واقعاً مریض هستندسرش حسابی شلوغ است. دیگر برای             بچه هایی که خودشان را الکی به مریضی می زنند ، وقت ندارد. ))

 

گفتم : (( به تو ربطی ندارد ، آندریا. ))

 

آندریا گفت : ((مامانم معاون انجمن اولیا و مربیان است . می تواند شما را به خاطر اینکه خودتان را به مریضی زدید ، از مدرسه بیندازد بیرون. ))

 

امیلی که همیشه با هر چی آندریا بگوید موافق است، گفت : ((آره ،شما مریض نیستید . شما از خانم براشت خوشتان می آید . ))

 

رایان گفت : راستش، من خانم براشت را دوست داشتم ، ولی دیگر ندارم.

 

من و مایکل گفتیم : چی!

 

رایان گفت : خانم براشت عجیب و غریب است . من نمی خواهم او مادرخوانده ام بشود.

 

آندریا پرسید : چه چیزش عجیب است ؟

 

ما کارهای عجیب خانم براشت را برای آندریا تعریف کردیم . من به او گفتم که خانم براشت از من خواست تعادل خط کش را روی دماغم نگه دارم و در همان حال لی لی کنم و مثل مرغ قدقد کنم .

 

مایکل برای آندریا تعریف کرد که خانم براشت از او خواسته بود توی یک کارتن بایستد و سعی کند گوش هایش را تکان بدهد .

 

رایان هم گفت که خانم براشت از او خواسته ، با سرش به بادکنک ضربه بزندو در همان حال الفبا را از آخر به اول با آواز بخواند .

 

مایکل اضافه کرد : تازه یک کیسه سبزیجات یخ زده را هم گذاشت روی سرم .

 

آندریا و امیلی هاج و واج مانده بودند! اصلاً باورشان نمی شد.

 

امیلی گفت : مربی بهداشت که نباید از این جور کارها بکند. او باید دمای بدن اندازه بگیرد و بهتان دارو بدهد تا حالتان بهتر شود.

 

مایکل گفت : شاید خانم براشت اصلاً مربی بهداشت نباشد. تا حالا فکرش را کرده اید!

 

امیلی که نگران شده بود ، پرسید : چی میخواهی بگویی؟

 

مایکل گفت : شاید او یک مربی بهداشت قلابی باشد . شاید او خانم براشت واقعی را دزدیده و یک جایی زندانی کرده.

 

من گفتم : میدانی ، اینجور چیزها همیشه پیش می آید .

 

آندریا روی تاب نشست و دستهایش را زیر چانه گذاشت . بعد گفت: من خیلی به این موضوع فکر کردم . آدم ها همیشه چیزی نیستند که نشان می دهند . دوست ندارم این را بگویم ، اما به این نتیجه رسیدم که خانم براشت ، مربی بهداشت نیست.

 

امیلی پرسید : پس او چه کاره است؟

 

آندریا گفت : من به دلایلی فکر می کنم که خانم براشت... جاسوس است.

 

همه نفس مان بند آمد.

 

مایکل پرسید : جاسوس؟

 

گفتم : تو داری درباره زنی حرف می زنی که من دوستش دارم!

 

آندریا از جا بلند شد و مسیر بین تاب ها و الاکلنگ را رفت و برگشت. قیافه اش شبیه کارآگاه های توی فیلم ها شه بود .

 

آندریا گفت: خوب فکر کنید ، خانم براشت همیشه دارد از همه ، اطلاعات جمع آوری می کند . جاسوس ها هم همین کار را می کنند . همیشه آرام حرف می زند ، درست مثل اینکه نخواهد کسی رازهایش را بشنود و همیشه لباس فرم پرستاری می پوشد.

 

مایکل پرسید : خب که چی ؟

 

آندریا گفت : مربی های بهداشت مدارس لباس فرم پرستاری نمی پوشند! آنها مثل بقیه معلم ها لباسهای معمولی می پوشند.

 

گفتم : یک دقیقه صبر کن ببینم. می خواهی بگویی خانم براشت نمی تواند مربی بهداشت باشد، چون لباس فرم پرستاری می پوشد؟

 

آندریا گفت : دقیقا! این بهترین روش تغییر قیافه است!

 

گفتم : من که باور نمی کنم .

 

آندریا گفت : ای جی ، عشق چشم هات رو کور کرده. به احتمال زیاد خانم براشت آمده مدرسه ما تا جاسوسی ما را بکند ، می خواهد این اطلاعات را به آدم بدهایی بفروشد که خیال دارند اختیار دنیا را در دست بگیرند.

 

امیلی گفت : باید کاری بکنیم! و از توی حیاط دوید و رفت .

 

رایان به آندریا گفت : تو هیچی درباره جاسوس ها نمیدانی . من یک عالمه فیلم های جاسوسی دیده ام . جاسوس ها همیشه بارانی می پوشند و کیف سامسونت دست می گیرند و ماشین های گران قیمت سوار می شوند . آنها همیشه توی تاریکی ، دزدکی می روند سر وقت کشوی پرونده ها . آنها همه جور وسایل جاسوسی دارند.

 

مایکل درس می گفت. من هم یک عالمه فیلم های جاسوسی دیده بودم .

 

آندریا گفت : زیر نظر بگیریدش ، آن وقت می بینید که من درست می گویم .

 

باورم نمی شد که ممکن بود خانم براشت واقعاًً جاسوس باشد. اما از طرفی آندریا نابغه است و همه چیز را می داند . او در مورد چیزهای دیگر هم درست می گوید . پس شاید در این مورد هم درست بگوید .

 

اجابت مزاج

 

حسابی گیج شده بودم . من خانم براشت را دوست داشتم و دلم می خواست مادرخواندهام بشود . ولی اگر واقعاً جاسوس باشد و اطلاعات را به آدم بدهایی بفروشد که می خواهند اختیار دنیا را به دست بگیرند، چی ؟ کم کم داشتم مرض می شدم . منظورم مریض واقعی است، نه مریض قلابی.

 

خانم بریج گفت : ای جی ، انگار حالت خوب نیست. می خواهی بروی دفتر مربی بهداشت؟

 

گفتم : نه! ممنون! خوبم .

 

خانم بریج کفت : ای جی ، ازت می خواهم بروی دفتر مربی بهداشت. همین الان.

 

بنابراین رفتم دفتر خانم براشت .

 

خانم براشت با خوشرویی گفت : سلام ای جی ؟ انگار حالت خوب نیست ؟

 

گفتم : نه . خوبم . می شود برگردم به کلاسم؟

 

نه به این زودی.

 

وای نه . حتماً می خواهد به من بگوید روی کله ام بایستم و با توپ های پینگ پنگ تردستی کنم ، یا عروسک ها را به ترتیب حروف الفبا مرتب کنم. یا از اینجور کارهای عجیب و غریب .

 

خانم براشت گفت : می خواهم چند تا سوال ازت بپرسم. آخرین بار ، مزاجت کی کار کرده ؟

 

چی ؟ من درست نشنیدم چی گفت؟

 

یعنی چی؟ من اصلاً نمی دانم مزاج چی هست؟ چه برسد به اینکه بدانم کار کرده یا نکرده. نمی خواستم خانم براشت بفهمد که من معنی مزاج را نمی دانم . همین طور هاج و واج نگاهش کردم.

 

خانم براشت پرسید : ای جی ، می شود لطفاً جواب سوالم را بدهی؟ امروز صبح صبحانه چی خوردی؟

 

تازه فهمیدم منظورش چیست. خانم براشت داشت همان کاری را میکرد که پلیس ها با آدم بدها میکردند. او داشت مرا سین جین می کرد. اگر اطلاعات خیلی مهم و محرمانه را به او می گفتم ، چی ؟ اگر او این اطلاعات را به آدم بدی می فروخت که می خواست اختیار دنیا را به دست بگیرد ، چی ؟ اگر آن آدم اختیار دنیا را به دست می گرفت، چی ؟

 

آن وقت ، من مقصر بودم!

 

سرنوشت تمام مردم دنیا دست من بود .

 

تصمیم گرفتم هیچ اطلاعاتی به خانم براشت ندهم . دیگر برایم اهمیتی نداشت که چقدر دوستش داشتم .

 

خانم براشت پرسید: بگو ببینم ای. جی امروز صبح صبحانه خورده ای یا نه؟

 

من گفتم : کار من دانستن است و کار شما فهمیدن.

 

خانم براشت گفت : ببخشید ، متوجه نشدم .

 

گفتم : این حق را دارم که ساکت بمانم و چیزی نگویم .

 

خانم براشت گفت : من فقط پرسیدم تو صبحانه خوردی یا نه ؟

 

جواب دادم : این اطلاعات محرمانه است . چه کسی می خواهد بداند؟ من وکیل می خواهم .

 

-       احمقانه رفتار نکن ، ای.جی.

 

خانم براشت گفت : ای.جی. امروز رفتارت خیلی عجیب است.

 

وقتی خانم براشت سوالهاش تموم شد به من اجازه داد که به کلاس برگردم .

 

کلاس تموم شده بود .

 

خانم بریج کیفم را دستم داد و تکلیف شب را هم گفت .

 

اون شب نتوانستم راحت بخوابم.

 

جسوسی    

 

 

 

من و دوستانم تصمیم گرفتیم همدیگر را بعد از کلاس ببینیم.

 

آندریا گفت من به طور اتفاقی شنیدم که خانم براشت به آقای مدیر گفت که ساعت 7 امشب به دفترش می رود . ما می توانیم سر به زنگاه بگیریمش.

 

امیلی گفت : می توانیم یواشکی از پشت پنجره توی دفترش را نگاه کنیم .

 

مایکل گفت : من دوربینم را می آورم . می توانیم عکس بگیریم و از آن بعنوان مدرک استفاده کنیم .

 

آندریا گفت : چه فکر خوبی .

 

به نظرم فکر خوبی بود . فقط یک مشکل وجود داشت . مادرم به من اجازه نمی داد شبها بیرون بروم .

 

وقتی رسیدم خانه ، به مامانم گفتم : من باید بعد از شام بروم مدرسه .

 

مامانم پرسید : برای چی ؟

 

گفتم : این یک راز است . می خواهیم برای روز مادر هدیه درست کنیم .

 

معمولاً دوست ندارم دروغ بگویم . ولی یک بار مامانم بهم گفت که گاهی اشکال ندارد دروغ بگوییم . برای مثال وقتی مامان بزرگ بهتان هدیه می دهد ، حتی اگر آن هدیه را دوست ندارید ، باید به او بگویید که خوشتان آمده .

 

مادرم لبخند زد و گفت : خیلی خب . ولی از خیابان رد میشوی مراقب باش .

 

وقتی رسیدم مدرسه ، دوستانم رسیده بودند و باران نم نم می بارید .

 

درست همان لحظه ماشینی از خیابان پیچید و جلوی مدرسه ایستاد و یک نفر از آن پیاده شد .

 

همه گفتیم : خودش است ! خانم براشت!

 

رایان گفت : بارانی پوشیده . جاسوس ها همیشه بارانی می پوشند .

 

گفتم : شاید به خاطر باران ، بارانی پوشیده .

 

خانم براشت به سمت در مدرسه رفت . طولی نکشید که جراغ دفتر مربی بهداشت ، بالای سرمان روشن شد.

 

پنجره بلند بود و قدمان نمی رسید تا توی اتاق را ببینیم .

 

مایکل و رایان چهار دست و پا شدند . من رفتم روی پشت شان و لبه پنجره را گرفتم .

 

مایکل گفت : ای.جی. انگشت های پایت پشتم را قلقلک می دهد.

 

یک پایم را روی پشت مایکل گذاشته بودم و یک پایم را روی پشت رایان .

 

مایکل وول می خورد .مشکل میشد روی پشتی ایستاد .

 

مایکل گفت : یک کم پایت را ببر سمت چپ.

 

من هم همین کار را کردم .اما وقتی پایم را به طرف چپ بردم ، مایکل کمی به طرف راست رفت . وقتی پایم را گذاشتم پشت مایکل دیگر آنجا نبود . اصلاً چیزی آنجا نبود .

 

دستهام از لبه خیس پنجره سر خورد و روی زمین افتادم .

 

جیغ و داد راه انداختم که دستم شکست .

 

هم کلاسی هام گفتند : هیس!ساکت باش! خانم براشت صدایت را میشنود.

 

حدود یک ثانیه بعد ، پنجره باز شد و خانم براشت سرش را آورد بیرون و گفت : چه اتفاقی افتاده؟

 

مایکل گفت : توپمان را گم کرده ایم . داشتیم توپ بازی می کردیم ، حتماً رفته زیر بودته ها.

 

خانم براشت به من گفت : چه اتفاقی برای آرنجت افتاده . از آرنجت دارد خون می آید .

 

گفتم : وقتی برسم خانه می شورمش .

 

خانم براشت گفت : الان تمیزش می کنم . حالا دیگر زیر نظر من هستی.

 

گفتم : شنیدید خانم براشت چی گفت ؟ او گفت که زیر نظر هستی!

 

رایان گفت: نه تنها جاسوس است بلکه قدرت زیادی هم دارد.

 

مأیوس شده بودم . همان موقع تصمیم گرفتم که اصلاٌ و ابداً از او نخواهم که مادرخوانده ام شود .

 

خانم براشت با کیف کمک های اولیه دوید سمت من .

 

وقتی داشت آرنجم را تمیز میکرد ، پرسید این موقع شب اینجا چکار می کنید .

 

گفتم : ما باید این سوال را از شما بپرسیم. ما همه واقعیت را درباره شما فهمیده ایم .شما ما را گول زده اید. ما فهمیده ایم که شما جاسوس هستی و میخواهی رازهای ما را گزارش بدهی .

 

خانم براشت گفت : شما دیوانه شده اید . من باید امشب کارهایم را انجام بدهم .

 

گفتم : یه جایی میروی که اونجا وقت کافی داری تا همه کارهایت را انجام بدهی .

 

خانم براشت گفت : خیلی خب ، اعتراف می کنم . شما درست می گویید . حالا بهتر است بروید خانه تان .

 

خداحافظ خانم براشت

 

خانم براشت به ما قول داد که اگر بگذاریم ما را به خانه مان برساند ، خودش را به پلیس معرفی کند . اول از همه امیلی به خونش رسانده شد ، بعد آندریا ، بعد مایکل ، بعد رایان و بالاخره جلوی خانه ما ایستاد .

 

خانم براشت ترمز دستی را کشید . رو به من کرد ، دستش را روی شانه ام گذاشت و گفت : خب ، ای.جی. امیدوارم آرنجت زود خوب شود .

 

گفتم : خانم براشت باید درباره موضوعی با هم حرف بزنیم.

 

گفت : چه موضوعی ؟

 

گفتم : نمی خواهم من رو به فرزندی قبول کنید.

 

گفت : چی ؟

 

گفتم : لطفاً التماس نکنید . من باید بین علاقه شخصی و کشورم یکی را انتخاب کنم .

 

این سخت ترین تصمیمی است که در عمرم گرفته ام . من فکرهایم را کردم و دیدم که نمی توانم به کشورم خیانت کنم و از یک جاسوس بخواهم مادرخوانده ام شود .

 

خانم براشت مدتی به من خیره ماند ، انگار نمی دانست چه بگوید. بعد غمگین شد . فکر کردم حتی ممکن است بزند زیر گریه .

 

او گفت : ای.جی. می فهمم ، بعد بغلم کرد و من از ماشین پیاده شدم .

 

هر دوی ما به سختی افتاده بوديم . خانم براشت ممکن است همه عمرش توی زندان باشد. من ، خب، باید یکجوی بدون او زندگی ام را سر کنم . فکر کنم هر دومان بتوانیم از پسش بر بیاییم . ولی کار آسانی نخواهد بود!