عشق گمشده

توضیحات

منتشر شده در دوشنبه, 30 -3443 03:25

نوشته شده توسط لیلا خوش طلب

بازدید: 835

Lost love These things happened to me nearly ten years ago . I live in a city , but the city was hot in summer. I wanted to

see the country . I wanted to walk in the woods and see green trees . I had a little red car and I had a map , too I drove all night out into the country . I was happy in my car . we had a very good summer that year . the country was very pretty in the early morning . the sun was hot , and the sky was blue .

I heard the birds in the trees . and then my car stopped suddenly . ‘What’s wrong?’ I thought . ‘ oh dear , I haven’t got any petrol . Now I’ll have to walk . I’ll have to find a town and buy some petrol . but where am I ? ‘ I looked at the map. I wasn’t near a town . I was lost in the country . And then I saw the girl . she walked down the road , with flowers in her hand .

she wore a long dress , and her hair was long , too . It was long and black , and it shone in the sun . she was very pretty. I wanted to speak to her , so I got out of the car . ‘ Hello ‘,I said . ‘I’m lost . where am I ?’ She looked afraid , so I spoke quietly . ‘ I haven’t got any petrol , ‘ I said . ‘ where can I find some ?’ Her blue eyes looked at me , and she smiled . ‘she’s a very pretty girl!’ I thought . ‘ I do not know’ , she said . come with me to the village . Perhaps we can help you .’ I went with her happily , and we walked a long way . ‘ There isn’t a village on the map,’ I thought . ‘perhaps it’s a very small village ‘. There was a village , and it was old and pretty . the houses were black and white and very small . there were a lot of animals . the girl stopped at a house and smiled at me . ‘ come in , please’ she said . I went in . the house was very clean , but it was strange , too . there was a fire and some food above it . I felt hungry then . ‘ that’s strange ‘ , I thought .

‘ they cook their food over a wood fire ! perhaps they have no money ‘. I met her father and mother , and I liked them . they were nice people , but their clothes were strange . ‘sit down ‘, said the old man . ‘are you thirsty after your walk?’ He gave me a drink , and I said , ‘Thank you .’ but the drink was strange , too . It was dark brown and very strong . I didn’t understand . but I was happy there . I asked about petrol , but the old man didn’t understand . ‘petrol?’ he asked . ‘what is that ?’ ‘this is strange ,’ I thought . then I asked , Do you walk everywhere ? The old man smiled . ‘oh , no ,we use horses,’ he said . ‘horses!’ I thought . ‘horses are very slow . why don’t they have cars?’ but I didn’t say that to the old man . I felt happy there . I stayed all day , and I ate dinner with them that evening . then the girl and I went out into the garden . the girl’s name was Mary . ‘this is nice’ she said . ‘we like having visitors. We don’t see many people here .’ we spoke happily . she was very beautiful. But after a time , she began to talk quietly , and her face was sad . ‘why are you sad?’ I asked her . ‘ I can’t tell you ‘, she said. ‘you are only a visitor here. We have to say goodbye tonight .

you have to go now ‘. I didn’t understand .I loved her . I knew that . and I wanted to help her . why did I have to go ? but Mary said again in a sad voice ,’ you have to go .It is dangerous here .’ So I said ,’ I’ll go to the next town and find some petrol . then I’ll come back ‘. She didn’t speak . ‘I love you Mary ,’ I said , and I’ll come back to you. You won’t stop me .’ she said goodbye to me at the door . her face was sad , and I was sad ,too. I didn’t want to go . It was midnight . the night was very dark , but I walked and walked . I was very tired when I saw the lights of a town . I found some petrol , and then I asked the name of the village . but the man at the garage gave me a strange look . ‘what village ?’ he asked . I told him about the village .I told him about the old houses and the people with strange clothes . Again he gave me a strange look.

He thought ,and then he said , there was a village there , but it isn’t there now . there are stories about it – strange stories . ‘ what do people say about it ?’ I asked . He didn’t want to tell me , but then he said , ‘there was a big fire in the village . everybody died . there aren’t any people or houses there now .’ ‘How did it happen ?’ I asked .’and why ?’ ‘Oliver Cromwell killed them ,’ he said ‘he was angry with the villagers because they helped the king in the war . I couldn’t speak . this isn’t right ,’ I thought . ‘that war happened 350 years ago!’ Then I remembered the strange clothes , the long hair , the food over the fire , and the old houses . and I remembered , too , about the horses . ‘ but I don’t understand ,’I cried . ‘ I saw the people and the village . I spoke to some people there !’ The man looked quickly at me , and then he spoke . ‘there’s an interesting story about the village . for one day every ten years ,it lives again-but only for one day .

then it goes away again for another ten years . on that one day , you can find the village . but you have to leave before morning , or you will never leave .’ ‘can this be right ?’ I thought . perhaps it was . Mary said ,’you have to go ‘. She loved me , but she said ,’ we have to say goodbye ‘. She was afraid for me .’now I understand ,’ I thought . I went back to the village ,but it wasn’t there . I looked again and again , but I couldn’t find it . I saw only flowers and trees. I heard only the sound of the birds and the wind . I was very sad . I sat down on the ground and cried . I will never forget that day. I remember Mary , and I will always love her . now , I only have to wait two months . the village will come back again . on the right day , I will go back . I will find her again , my love with the long , black hair . and this time , I will not leave before morning . I will stay with her . The Other Man I was a writer . I wrote books . I write now , but nobody knows. nobody can see me now . something strange has happened to me . 

I will tell you about it . in January ,I wanted to write a very long book . so I left my home . I find a little room . this is a good room for a write , I thought , I’ll write my book here . It was a little room, but I liked it . It was very quiet . I began to work on my book and I was happy . then things began to happened , strange things . One day I was at my desk with my pen in my hand . suddenly I thought , I wanted a coffee and I have not got any . I’ll have to go to the shop .I put my pen on the table and went out . When I came back , I looked for the pen . It was not on the table . I looked on the floor , on my chair and then on the table again . It was not there!. I do not understand it , I thought . that night another strange thing happened . I was in bed and the room was quiet . suddenly I opened my eyes .

‘what was that ?’ I wondered. They I heard a voice – a man’s voice . ‘who’s there ?’ I cried . there was no answer and there was nobody in the room ! I couldn’t understand it , and I was afraid . ‘what can I do ?’ I thought . ‘what was that?’ after that strange things happened everyday . but I had to finish my book . so I stayed there . the room was very small . there were not many things in it , only the bed , a table and a chair . And there was a mirror on the wall . It was a very old mirror and I liked it . and then , one day , I looked in the mirror and – I saw him ! the other man ! it was not me . this man had a beard but I did not!. I shut my eyes , and looked again . this time I saw my face in the mirror .

that did not happened , I thought , I was wrong . there was not another man . I went for a walk that day , and I did not work on my book . I did not went to be in the room . I did not went to see or heard strange things at night . I went home again . the room was very quiet . I looked in the mirror and saw my face . but I was not happy .I went to bed , but I could not sleep . I’ll leave here tomorrow. I thought . and after that I slept . but then another strange things happened . the other man stood by my bed and spoke to me . You will never live here , he said . you will stay with me . and then I opened my eyes .

I was very cold and afraid . I leave now , I thought . I can not stay here for one more minute . quickly I put my things in a case. I wanted to go –now. I could not forget the man so I was afraid. but afraid of what ? I did not know . When my clothes where in the case , I thought , I’ll leave the room now . I looked round the room, and I also looked in the mirror again . and then I suddenly felt colder and more afraid .

I could not see the other man in the mirror . ‘why ?’ because he was not there . but I could not see my face in the mirror ! there was no face ‘why not ?’ I tried to shout . but no sound came . I had no voice . and then I saw him , I saw the other man – the man with the beard . but he was not in the mirror . he was at the table , with my pen in his hand . he wrote my book with my pen ! I was angry and I tried to speak .

but I could not , because I have no voice . that other man did not speak . he smiled and wrote . suddenly there was a sound at the door and I heard a friend‘s voice . ‘ Are you there ?’ my friend called I want to see you .’I was very happy then ‘ . my friend will help me , I thought . but I could not move . the other man went to the door and opened it . ‘come in ‘ he said to my friend , ‘come and see my room ‘. I am writing my book . my friend came into the room , but he did not see me . he smiled at the other man . my friend said ‘ oh you have a beard now !’ again and again , I tried to speak but I could not . my friend could not see me , he could not heard me . he only saw the other man . that is my story . the other man has my room . and he also has my face and my voice .

he will finish my book too . but the other man doesn’t know one thing . I can write – I can tell you my story . and I am tell it to you

    عشق گمشده اين اتفاقات حدود 10 سال قبل براي من رخ داد . من در شهر زندگي مي كردم و شهر در تابستان به شدت گرم بود .من مي خواستم حومه ي شهر را ببينم ،مي خواستم در جنگل قدم بزنم و درختان سرسبز را تماشا كنم .من يك ماشين قرمز كوچك وهمچنين يك نقشه داشتم .تمام شب را خارج از شهر و در حومه رانندگي كردم و خيلي هم خوشحال بودم .تابستان خيلي خوبي را در آن سال داشتم . صبح زود حومه ي شهر خيلي زيبا و تماشايي بود ، خورشيد تابان بود و آسمان آبي . صداي پرنده ها را از بالاي درختان مي شنيدم ، ناگهان ماشينم متوقف شد . چه اتفاقي افتاده ؟؟ با خودم فكر كردم «حتما بنزين تمام كردم ، حالا مجبورم پياده بروم ، مجبورم يك شهري را پيدا كنم ويك مقدار بنزين بخرم ، اما من كجا هستم ؟ » نقشه را نگاه كردم ،نزديك شهر نبودم من در حومه گم شده بودم . دختري را ديدم . او با يك دسته گل در دستانش در جاده راه مي رفت .او يك لباس بلند پوشيده بود و موهاي بلندي هم داشت ، موهايش بلند و سياه بود و زير تابش خورشيد مي درخشيد .خيلي زيبا بود مي خواستم با او صحبت كنم ، پس از ماشين پياده شدم . سلام من گم شدم ، من كجا هستم ؟ او با ترس به من نگاه كرد ، از اينرو به آرامي گفتم : من بنزين تمام كردم ،كجا مي توانم يك مقدار بنزين پيدا كنم ؟ او با چشمان آبي رنگش به من نگاه كرد و لبخند زد .

با خود فكر كردم « او دختر خيلي زيبائيست » او گفت : من نمي دانم ، با من به دهكده بيا ، شايد ما بتوانيم كمكت كنيم . با او خوشحال بودم ، راه طولاني را با هم پيموديم . با خودم گفتم هيچ دهكده اي روي نقشه نيست شايد آن دهكده ي خيلي كوچكي است . آنجا يك دهكده بود . آن دهكده زيبا و قديمي بود . خانه هايش سياه و سفيد و خيلي هم كوچك بودند .حيوانات زيادي آنجا بود . دخترك جلوي يك خانه ايستاد و به من لبخند زد . لطفا بيا تو ... من داخل رفتم ، خانه خيلي كوچك بود و خيلي هم عجيب . آنجا مقداري غذا روي آتش بود . من احساس گرسنگي كردم . خيلي عجيب بود ،آن ها غذا را روي هيزم درست كرده بودند ، با خودم فكر كردم كه شايد آن ها هيچ پولي ندارند . من با پدر و مادر او ملاقات كردم ، دوستشان داشتم چون آدم هاي خوبي بودند اما لباسشان خيلي عجيب بود .

مرد پير گفت : بنشين ، بعد از پياده روي تشنه اي ؟؟؟ او به من يك نوشيدني داد . من تشكر كردم اما نوشيدني هم عجيب بود . قهوه اي رنگ و خيلي هم قوي . من چيزي نفهميدم اما آنجا احساس خوشايندي داشتم . درباره ي بنزين سوال كردم اما مرد پير متوجه نشد . گفت : بنزين ؟؟!!! آن چه چيزي است ؟؟!!! اين هم عجيب بود ، از او پرسيدم همه جا پياده مي روي ؟؟ پيرمرد خنديد و گفت : نه ما از اسب استفاده مي كنيم . با خودم فكر كردم :اسب !!! اسب كه خيلي آهسته ، چرا آن ها ماشين ندارند ؟؟ آنجا احساس خوبي داشتم ، تمام روز را انجا ماندم و شب را با آن ها شام خوردم بعد من و دخترك بيرون و در باغ رفتيم . اسم دخترك مري بود ، ما با خوشحالي با هم حرف مي زديم ، او خيلي زيبا بود اما بعد از مدتي شروع كرد به آهسته صحبت كردن و حالت صورتش خيلي ناراحت بود . از او پرسيدم چرا ناراحتي ؟؟ او گفت : نمي توانم به تو بگويم ، تو اينجا فقط يك مهمان هستي ، ما بايد امشب از هم خداحافظي كنيم ، تو مجبوري همين حالا از اينجا بروي . من متوجه ي صحبتش نشدم. عاشق شده بودم و فقط همين را فهميدم ، مي خواستم به او كمك كنم . از او پرسيدم : چرا بايد بروم ؟؟ اما مري با صدايي غمناك دوباره گفت : تو بايد بروي اينجا خطرناك است . گفتم : پس من به شهر ديگري مي روم و مقداري بنزين پيدا مي كنم و بعد بر مي گردم . او حرفي نزد . گفتم : مري من عاشق تو هستم و پيش تو بر مي گردم .مانع من نشو . او با من خداحافظي كرد ، صورتش غمگين بود و من هم غمگين شدم ، نمي خواستم كه بروم .

نيمه شب بود و شب خيلي تاريكي بود و من راه رفتم و راه رفتم ، خيلي خسته شده بودم كه روشنايي يك شهر را ديدم ، مقداري بنزين پيدا كردم وسپس اسم دهكده را پرسيدم ، اما مردي كه در گاراژ بود نگاه عجيبي به من كرد و پرسيد : كدام دهكده ؟؟؟ من درباره ي آن دهكده صحبت كردم . درباره ي همان خانه ي قديمي و همان آدم ها با لباس هاي عجيب صحبت كردم . آن مرد دوباره نگاه عجيبي به من كرد . با خود انديشيد و گفت : آنجا يك دهكده بود اما حالا وجود ندارد . درباره ي آنجا داستان هايي وجود دارد ، داستان هاي عجيب . پرسيدم : مردم درباره ي آنجا چه مي گويند ؟؟ او نمي خواست به من بگويد اما بعد گفت : آتش سوزي بزرگي در دهكده اتفاق افتاد ، همه مردند . هيچ آدمي نيست و هيچ خانه اي هم حالا وجود ندارد .

پرسيدم : چطوري اين اتفاق افتاد ؟؟ و چرا ؟؟ او گفت : « اليور كروم ول آن ها را گشت . او با مردم دهكده با خشونت رفتار مي كرد به خاطر اينكه مردم در جنگ به پادشاهشان كمك كرده بودند .» من حرفي نزدم ، با خودم فكر كردم : اين حقيقت ندارد . جنگ 350 سال قبل اتفاق افتاده است . و بعد لباس هاي عجيب ، موهاي بلند ، غذايي كه روي آتش بود و آن خانه ي قديمي را به ياد آوردم و همچنين آن اسب ها به يادم امد . اما نمي توانستم بفهمم ، گريه كردم . من آدم ها و آن دهكده را ديده بودم و با آن آدم ها صحبت كرده بودم . آن مرد نگاهي سريع به من كرد وگفت : داستان جالبي درباره ي دهكده وجود دارد . هر ده سال يكبار آن ها دوباره زنده مي شوند اما فقط براي يك روز و بعد مي رود تا ده سال ديگر . در آن روز تو مي تواني دهكده را پيدا كني . اما بايد قبل از صبح آنجا را ترك كني وگرنه ديگر نمي تواني آنجا را ترك كني . با خودم فكر كردم : « اين مي تواند حقيقت داشته باشد ؟؟ شايد بشود . مري به من گفت كه تو بايد بروي ، او عاشق من بود اما با من خداحافظي كرد . او نگران من بود . » حالا فهميدم . به خودم گفتم : به دهكده بر مي گردم .

اما دهكده آنجا نبود ، دوباره و دوباره نگاه كردم اما نتوانستم آن را پيدا كنم . و فقط گلها و درختان را مي ديدم ، و فقط صداي پرنده ها و صداي باد را مي شنيدم . خيلي ناراحت شده بودم . بر روي زمين نشستم و گريه كردم هيچ وقت آن روز را فراموش نخواهم كرد . مري را به ياد مي آورم و هميشه عاشقش خواهم بود . حالا من بايد ماه ها منتظر بمانم . دهكده دوباره بر خواهد گشت . در آن روز ؛ من بر خواهم گشت . من او را دوباره پيدا خواهم كرد . عشقم با موهاي بلند و سياه ؛ و در اين زمان من آنجا را قبل از صبح ترك نخواهم كرد . من با او خواهم ماند . مردي ديگر من يك نويسنده بودم . كتاب مي نوشتم؛ حالا هم مي نويسم اما كسي نمي داند . هيچ كس نمي تواند مرا ببيند .يك اتفاقي عجيب براي من رخ داد . در ماه January خواستم يك داستان بلند بنويسم . خانه ام را ترك كردم و يك اتاق كوچكي را پيدا كردم .اين اتاق براي يك نويسنده خيلي مناسب بود . با خودم فكر كردم كه كتابم را اينجا بنويسم . اتاق كوچكي بود اما من آنجا را دوست داشتم . آنجا خيلي ساكت بود ،شروع به كار كردن بر روي كتابم كردم و خيلي هم خوشحال بودم . سپس اتفاقاتي رخ داد ، اتفاقات عجيب . يك روز ،پشت ميز با قلمي كه در دست داشتم نشسته بودم كه ناگهان احساس كردم كه قهوه مي خواهم ،اما هيچ قهوه اي نداشتم ؛مجبور شدم بروم و مقداري قهوه بخرم .قلم را روي ميز گذاشتم و رفتم . وقتي برگشتم به دنبال قلم گشتم ، آن روي ميز نبود . روي زمين ، بر روي صندليم ، و دوباره روي ميز را نگاه كردم اما انجا نبود .

آن شب يك اتفاق عجيب ديگري رخ داد . من در اتاق خواب بودم و اتاق هم خيلي ساكت بود. ناگهان چشمانم را باز كردم . آن چه چيزي بود ؟؟ متعجب شدم و بعد صدايي شنيدم ، صداي يك مرد بود . چه كسي آنجاست؟؟ گريه كردم . هيچ پاسخي نشنيدم و هيچ كسي هم در اتاق نبود . موضوع را نفهميدم و خيلي هم ترسيده بودم . با خودم گفتم « چه كار مي توانم بكنم ؟؟آن چه بود ؟؟» . از آن پس هر روز چيزهاي عجيبي اتفاق مي افتاد . اما من مجبور بودم كه كتابم را تمام كنم از اين رو آنجا ماندم . اتاق خيلي كوچك بود ووسايل زيادي در آن وجود نداشت ؛ فقط يك تختخواب ، يك ميز و يك صندلي بود و يك آينه هم روي ديوار بود . آينه خيلي قديمي بود و من آن را دوست داشتم . يك روز من به آينه نگاه كردم و او را ديدم، يك مرد ديگر آن من نبودم . آن مرد ريش داشت اما من نداشتم !!!! چشمانم را بستم و دوباره نگاه كردم . در اين زمان من صورتم را در آينه ديدم . به خودم گفتم «هيچ اتفاقي نيافتاده ،من اشتباه كردم » هيچ مرد ديگري وجود نداشت . آن روز من به پياده روي رفتم و روي كتابم كار نكردم .نمي خواستم در اتاق باشم . نمي خواستم چيزهاي عجيب ببينم و بشنوم . شب من دوباره به خانه رفتم ، اتاق خيلي ساكت بود . من به آينه نگاه كردم و صورتم را ديدم اما خوشحال نبودم .به تختخواب رفتم اما نمي توانستم بخوابم . با خودم فكر كردم « من آنجا را فردا ترك خواهم كرد . و بعد از آن خوابيدم . » اما پس از آن اتفاق عجيب ديگري افتاد .

آن مرد جلوي تخت ايستاده بود و با من صحبت مي كرد . او گفت : تو اينجا را هرگز ترك نخواهي كرد . تو با من خواهي ماند . سپس من چشمانم را باز كردم ؛ من خيلي سرد و نگران بودم ، من ترسيده بودم . با خودم فكر كردم همين حالا اينجا را ترك خواهم كرد . من يك دقيقه بيشتر هم نمي توانم اينجا بمانم . وسايلم را در همان جا گذاشتم ؛ مي خواستم همين حالا بروم . نمي توانستم آن مرد را فراموش كنم بنابراين خيلي ترسيده بودم .

اما ترس از چه چيزي ؟؟!! نمي دانستم . با خودم فكر كردم « من اتاق را همين حالا ترك خواهم كرد » . به اطراف اتاق نگاه كردم و دوباره به آينه هم نگاه كردم و ناگهان احساس سرماي بيشتر كردم و بيشتر ترسيدم ، نتوانستم آن مرد را در آينه ببينم . چرا؟؟!! چون او آنجا نبود . اما من نمي توانستم صورتم را در آينه ببينم . صورتي وجود نداشت ، چرا نبود ؟؟؟!!! سعي كردم فرياد بزنم اما صدايم در نمي آمد . من صدايي نداشتم . او را ديدم ، آن مرد را ديدم .آن مرد با ريش ، اما او در آينه نبود ، او پشت ميز نشسته بود و قلم من در دستانش بود او با قلم من كتابم را مي نوشت . من عصباني شده بودم ، سعي كردم صحبت كنم اما نمي توانستم چون هيچ صدايي نداشتم . آن مرد صحبت نمي كرد ، لبخند زده بود و مي نوشت . ناگهان صدايي از جلوي در آمد ،و من صداي دوستم را شنيدم . دوستم صدا زد : تو كجايي ؟؟ مي خواستم ببينمت ... خيلي خوشحال شدم . با خودم فكر كردم « دوستم كمكم خواهد كرد » اما نتوانستم حركت كنم .

آن مرد جلوي در رفت و در را باز كرد . او به دوستم گفت : بيا تو ، بيا و اتاقم را ببين . من دارم كتابم را مي نويسم . دوستم به داخل اتاق آمد اما مرا نديد .او به آن مرد لبخند زد . دوستم گفت : تو حالا ريش داري . دوباره و دوباره سعي كردم صحبت كنم اما نتوانستم . دوستم نتوانست مرا ببيند و نمي توانست صداي مرا بشنود .او فقط آن مرد را مي ديد . اين داستان من است . اتاق من براي آن مرد است و صورتم و صدايم هم براي اوست .او كتابم را هم تمام كرد .

اما آن مرد اين را نمي داند كه من مي توانم بنويسم ، مي توانم داستانم را بيان كنم و اينكه من داستانم را به تو گفتم . با تقدیر و تشکر از زحمات استاد ارجمند و گرانقدر پایدار باشید

نويسنده : لیلا خوش طلب

این کاربر 1 مطلب منتشر شده دارد.