Translation of WOMEN IN BUSINESS,Chapter3: Anita Roddick

توضیحات

منتشر شده در دوشنبه, 30 -3443 03:25

نوشته شده توسط آرزو محمدیان

بازدید: 1057

Chapter 3 Anita Roddick

Business is not about financial language. It is just about buying arid selling and making a magical place where buyer and seller come together.

Anita Ruddick

Just outside Littlehanipton in the south at England, there is large modern office building that is built in a Chinese style. It is specially designed so it does very little damage to the environment. Its electric power conies from the wind and it produces very little waste. Inside, some people are discussing the company’s financial performance or its latest sales figures. But others are discussing campaigns to save the forests of Brazil or ways of helping political prisoners. Many of than have children who spend the day playing with teachers in a special area on another floor while their parents are working. That offices may be very different from the normal offices of a large international company, but the people here, manage a business with over 1 ,750 shops us around 50 different countries.

This building is the head office of The Body Shop, a company which was started by one woman, Anita Roddick, in 1976. In just a few years, her Company has grown from one small shop into a large international business. During this rune, she has shown people that business is not just about making money; she believes that business can help to make the world a better place. And Anita Ruddick has also changed the cosmetics industry in a big way.

Before The Body Shop cosmetics were sold for high prices in expensive bottles and packages, hut Anita has always tried to sell cosmetics cheaply and simply. Before The Body Shop, cosmetics companies rarely used natural ingredients in their products but Anita has changed that as well. Before The Body Shop, cosmetics companies always had expensive offices in big, rich cities like Paris or New York, but Anita manages her international business from a small English town.

Littlehampton is beside the sea on the south coast of England and it used to be a popular place for English people to spend their holidays. Anita grew up there in the 940s and I 950s, and her first experience of business was helping her mother in the busy kitchen of her cafe. But Anita never thought about a life as a businesswoman. When she left school, she studied to be a teacher and then decided to travel. She visited many countries, including Tahiti, Australia and South Africa.

Soon after she returned to Littlehampton from her travels, she met a man called Gordon Roddick. They fell in love, got married and had two daughters. But life wasn’t easy for them. Gordon didn’t have a regular job. When he met Anita, he was a writer, but he had never made very much money from his work. Now they had to e4rn money for their young family. Anita had learnt a lot about the service industry from her experience in her experience cat and, of course, she also knew Littlehampton well, so she and Gordon decided to go into the hotel business. They borrowed some money and bought a small hotel with just eight bedrooms.

The hotel was soon doing well and so next, the Roddicks decided to buy a restaurant. But Anita and Gordon hadn’t realized that a restaurant was such hard work. After three years, they decided that they had had enough.

Late one night, Gordon said to Anita, ‘I don’t want to do this any more. This is killing us.

He told her that he had an unusual plan. All his life, he had had a dream: he had always wanted to ride a horse from Buenos Aires to New York. Now he wanted to make that dream come true while he was still young and healthy. But it meant that he would have to leave Anita and the children for two years.

Anita was surprised by the idea, but she was happy to accept the situation. How, though, was she going to earn money for the next two years? She decided to go into business.

While Gordon prepared or his trip, Anita thought about the kind of business she would like to start. She wanted a business that would give her some time to see her children, so she knew that she warned to work regular hours

‘Why not open a shop?’ she thought. That would allow her to work from nine in the morning to five in the afternoon. But what could she sell? She had to find something that people needed but that they couldn’t buy from any other shop. She also wanted to do something that she believed in. She didn’t want to make money just to get rich; she wanted to be sure that she was selling a good product and offering a good service.

After some time, she started to think about cosmetics. ‘Why is there so little choice for women who want to buy cosmetics?’ Anita asked herself. ‘The cosmetics companies decide what into their bottles, they decide how big the bottles should be and, worst of all, they decide to ask a very high price for them.’

And when Anita found out more, she was really shocked by the price of seine cosmetics. Slit realized that some companies were buying their materials for 1$ and then selling them for over $100. Customers were often spending a lot of money on a pretty bottle and a famous name.

‘These profits are too high,’ she thought, ‘I know I can sell cosmetics more cheaply.’

While she was travelling around the world, Anita had seen how women in many countries made cosmetics from natural products. Could she do the same thing for women in Britain? She wrote to several big cosmetics companies and asked if they could help her, but they all thought that she was crazy. After serveral weeks, she found a chemist who could make these things for her. Anita knew she was in business. Next she borrowed $4,000 from a bank and rented a shop in Brighton, a big town near Littlehampron. The shop was in a good area, but she discovered that its walls were always wet, so she covered them with dark green paint to hide the marks. Her shops are stilt painted this color today. As she was painting, she also thought of a name for her business —The Body Shop.

Anita thought it was a great name for her shop, but some of the other businesses in the area weren't so enthusiastic. A week before her new shop’s opening day, she received a letter from a lawyer. The letter said that she had to change its name. In the same street as her new shop, there were two companies that organized funerals Both these companies believed that a shop called I he Body Shop’ so near to them would be bad for their business.

At first Anita was frightened by the lawyer’s letter, but then she decided o use it to help her. She called the local newspaper and told them about the two funeral businesses and their attitude towards, a poor young woman who was trying to open her first shop. The newspaper printed her story and Anita never heard from the lawyer or from the funeral companies again. She was also pleased because she got a lot free advertising for her new shop.

Anita was nervous on the morning that the shop opened. Site had fifteen products to sell and she had spent several days putting them into bottles, she knew that the shop needed to take $300 a week. It seemed like a tot of money. But Anita didn’t need to worry. On the first morning, her shop was full of people. They had never seen anything like Anita’s products before; there were soaps that smelled of apples, rose water perfumes, body butter, and skin creams made from natural oil. By the end of’ the day, Anita had taken $130. She was very happy.

But Anita didn’t relax. She tried everything to make customers visit her shop. One day, she even poured perfume along the street that led to her shop door She hoped that new customers would follow their noses!

The summer of 1976 was hot in the south of England, and lots of people went to Brighton to lie on the beach and swim in the sea. Many of them heard about The Body Shop and went in to buy cream for their burnt skin and ret feet. After just a few months, Anita was doing so well that she wanted to open another shop. She went to the bank and asked if she could borrow another £4,000. But the bank manager thought that Anita was moving too quickly. ‘Wait another year,’ he told her, ‘and we’ll discuss it again then.’

But Anita didn’t want to wait and so she spoke to a local businessman called Ian McGlinn about her idea. McGlinn agreed to give Anita $4,000, but he wanted to own half of the business. That seemed fair to Anita and so she wrote to Gordon in South America and told him about her plan. Gordon immediately wrote back, and said ‘Don’t do it!’ But his letter arrived too late. Anita had already got the money from Ian McGlinn and he was flow the owner of halt of The Body Shop. For him, it was one of the best financial decisions of all time: twenty years later, his hail of the company had a value of over $100 million!

But while Anita’s business was doing well, on the other side of the world Gordon was facing some serious problems. Less than a year after the start of his journey, his horse died in the mountains of Bolivia and he had to return home. Back in Britain, he took over the financial side of The Body Shop’s operations. He started to look for ways in which the company could continue to grow

One of Anita arid Gordon’s friends admired their business and asked if she could open a Body Shop too. She could get enough money to start a shop; she wanted products to sell and she wanted to use The Body Shop name. It seemed like an excellent idea to Anita and Gordon. It allowed them to increase the size of their business, but it meant that they didn’t have to borrow any more money. When this new Body Shop became successful, they looked for other people who also wanted to open Body Shops. They und plenty of people who thought that this was a great opportunity, and soon Body Shops were opening in towns and cities across the UK. In 1978 the first Body Shop opened outside the UK, in Brussels, and the next year the business spread to Sweden and Greece. By 1981, a new Body Shop was opening somewhere in die world every two weeks.

As the business grew. The Burly Shop started making more and more different products. people often came to Anita with strange ideas for natural cosmetics that she could use in her business.

one day, an old lady horn Vienna arrived at The Body Shop’s offices with a bag of white powder. She explained that it was a special skin treatment winch her grandfather had prepared for Archduke Ferdinand of Austria many years ago. Anita liked the story and agreed to test the lady’s white powder. To her surprise, it really worked, and ii later became one of the Body Shop’s most successful products. ‘[lie little old lady returned to Austria to lead a comfortable life, because Anita had promised to give her 10% of all the money that tier product made,

In 1984, Anita arid Gordon decided that The Body Shop needed even more money so it could continue to grow. They decided to sell shares in the company at the London Stock Exchange. Half of these shares were already owned by Ian McGlinn because he owned half the company as a result of his arrangement with Anita iii 1976. Anita and Gordon kept some shares in The Body Shop for themselves and they sold the rest to the public. When The Body Shop shares first went on sale, Anita and Gordon were at the London Stock Exchange to watch. At the start of the day the share was $0.95. But as the hours passed, the price went higher as more and more people tried to buy a piece of The Body Shop. When due Stock Exchange finished business that afternoon, the price had risen to $1.65. Anita took out a piece of paper and added some figures together. The value of her own Body Shop shares was $1.5 million. After just eight years in business, at the age of forty-two, Anita Roddick was a millionaire!

The early 1980s was a good time to sell natural products. Several international news stories at that time made people think about the harmful effects of modern industry. Scientists found that the world was getting hotter because of the smoke and gas from factories and cars. They also discovered that in the forests of countries like Brazil, rare plants and animals were quickly disappearing. Then, in December 1984, poisonous gas escaped from a factory in Bhopal, India, and killed 2,000 people. Sixteen months later, there was an explosion at a power station at Chernobyl, Ukraine. A cloud of poison killed many people and caused damage to plants and animals right across Europe. These problems made many people wonder if we should all change our lifestyles. They thought that we should stop using so many dangerous products and start to live in a more natural way.

Anita Roddick understood these ideas. She had always tried to make The Body Shop a clean business that didn't damage the environment. Her cosmetics were made from natural products and she had never allowed people to test her products on animals; instead, they had always been tested on people. She also always asked her customers to use their bottles again, to reduce waste. She believed that business was not just about making a profit, and that companies should act in a responsible way towards society and towards the earth. Because of this, people were happy to shop at The Body Shop if they were worried about the environment.

But Anita wanted to do more than just run a responsible business. She thought that business could give her the opportunity to make the world a better place. So in 1985, she started working with a group called Greenpeace to stop companies putting waste and poisons into the sea. As part of the campaign to keep the seas clean. The Body Shop paid for advertising and gave its customers information about the problem. Over the next few years, The Body Shop worked with other groups on campaigns to save rare animals and to help people who had been wrongly put in prison. In 1989, Anita ran a campaign to stop the burning of trees in the forests of Brazil. The campaigns were a chance for The Body Shop's employees to learn about these problems, and they were all expected to help Anita to make them successful.

Other businesspeople were surprised by Anita's campaigns.

The 1980s was a time when many businesspeople were only interested in profit.

'Why does she spend so much time trying to save the world? " they asked. 'She should be in her office, running her business like normal businesswoman. '

They were even more surprised when she began to fly to some of the poorer places in the world, helping people to start businesses. To some companies, poor countries are just places to buy cheap materials and hire cheap workers. This can often have damaging results for the local society. But Anita believed that her business could help. So she went to the forests of Brazil and worked with the Kayapo people. The Kayapo had lived according to their old traditions for thousands of years. But now, changes in the modern world meant that it was difficult for their way of life to continue. Anita helped them to start a business that produced oil for cosmetics. They could make this from plants that they found in the forest and then sell it to The Body Shop for a good price. The Kayapo were happy because they now had money to pay for better health and education; it was also good for The Body Shop, because Anita had another natural product to sell.

After her success with the Kayapo, Anita used the same kind of idea to help poor people in many other parts of the world.

Although Anita spent a lot of time and energy on her campaigns and her work for the poor, her business certainly didn't suffer. Every year, more Body Shops opened, more customers bought her products and the company's profits grew bigger.

But some people said that Anita's campaigns weren't really about saving the world. They were just a way to get cheap advertising and to make the company look good in the eyes of its customers. In 1994, some newspapers and television program went further. They criticized The Body Shop and said that it hadn't done enough to protect the environment. Customers were worried and the company's share price suddenly fell. Anita and Gordon were very angry. They felt that they had always been honest and that the criticism was not fair. Gordon had a meeting with journalists and told them, 'The Company doesn't pretend to be perfect or to have all the answers, but it can still help in the fight to protect the environment. 'The Body Shop's customers were happy to believe him. Soon they were back in the shops, and the company's share price was going up again. In recent years, Anita has become less involved in the business side of The Body Shop's activities. In 1998, she decided that she wanted someone else to take control of the day-to-day management of the company and a man called Patrick Gournay was brought from France to become The Body Shop's boss. Anita stayed with the company, but recently she has told the world that she is thinking of leaving business life. She said that she didn't want to spend her whole life talking about skin creams and soaps, because she had more important things to do: she wanted to get involved in more political campaigns.

Anita once said that there were no heroes in the modern business world, but she has certainly become a hero for many people. She has shown that it is possible for a woman to build a large international company in just a few years. She has proved that it is possible to manage a business and care for the environment at the same time. And she has brought new ideas, new products and new life to the world's shopping centres.

«آنیتا رادیک»

تجارت زبان مالی نیست. فقط درباره ی خرید و فروش و ساختن مکانی جادویی است که خریدار و فروشنده در آنجا دور هم جمع می شوند.

دقیقاً خارج از little hompton در جنوب انگلیس یک ساختمان اداری وجود دارد که به سبک چینی ساخته شده است. آن به طور خاصی طراحی شده است که کوچکترین صدمه ای را به محیط اطرافش وارد نمی کند. نیروی برق آن طریق از باد تامین می شود. در طرف دیگر افرادی در مورد عملکرد مالی شرکت یا ارقام فروش صحبت می کنند اما دیگران در مورد اقداماتی برای محافظت جنگل های برزیل یا اقداماتی برای کمک به زندانیان سیاسی صحبت می کنند. اکثر آنها بچه هایی دارند زمانیکه که والدینشان مشغول به کار هستند روز را با معلمها در قسمت مخصوصی از طبقه ی دیگر سپری می کنند. این دفاتر ممکن است خیلی متفاوت تر از دفترهای بزرگ یک شرکت بین المللی باشد. اما افراد اینجا، تجارت بیش از 750/1 فروشگاهها را در 50 کشور متفاوت اداره می کنند.

این ساختمان دفتر اصلی شرکت بادی شاپ است، شرکتی که توسط یک زن (آنیتا رادیک) در سال 1976 تاسیس شده فقط طی چند سال شرکت او از یک مغازه ی کوچک به یک تجارت بزرگ بین المللی توسعه یافت. در طی این زمان او به مردم نشان داد که تجارت فقط به دست آوردن پول نیست، او معتقد که تجارت می تواند به بهتر شدن جهان کمک کند و آنیتا رادیک تغییر بزرگی را هم در صنعت لوازم آرایشی ایجاد کرده است.

قبل از بادی شاپ لوازم آرایشی با قیمت بالا در بطری ها و بسته های گران فروخته می شد اما آنیتا همیشه سعی داشت لوازم آرایشی را ارزانتر و ساده تر بفروشد. قبل از بادی شاپ، شرکت های لوازم آرایشی به ندرت از مواد طبیعی در تولیداتشان استفاده می کردند، اما آنیتا آن را هم تغییر داد. قبل از بادی شاپ، شرکت های لوازم آرایشی همیشه دفاتر گران قیمت در شهرهایی بزرگ همچون پاریس، نیویورک داشتند، اما آنیتا تجارت بین المللی اش را از یک شهر کوچک انگلیسی در دست گرفت.

little hompton درکنار ساحل جنوبی انگلستان است به مکانی معروف بود که انگلیسی ها تعطیلات خود را در آنجا سپری می کردند. آنیتا از سال 1940 تا 1950 در اینجا بزرگ شده و اولین تجربه ی تجاری اش کمک به مادرش در آشپزخانه ی کافه ی شلوغ او بود. اما آنیتا هرگز به زندگی به عنوان یک زن تاجر فکر نمی کرد.

هنگامیکه مدرسه را ترک کرد، درس خواند تا معلم شود و سپس تصمیم گرفت که مسافرت کند. او به کشورهای زیادی از قبیل تاهیتی (Tahiti) و استرالیا و جنوب آفریقا مسافرت کرد.

بلافاصله بعد از اینکه به little hompton برگشت با مردی به نام گردن (Gordon) آشنا شد. آنها به دام عشق افتادند، با هم ازدواج کردند و 2 دختر داشتند اما زندگی برای آنها آسان نبود. گردن شغلی ثابت نداشت . وقتی با آنیتا آشنا شد، یک نویسنده بود اما هرگز درآمد زیادی از کارش نداشت و اکنون آنها مجبور به کسب درآمد برای خانواده ی جوانشان بودند. آنیتا چیزهای زیادی از بخش خدمات در کافه ی مادرش یادگرفته بود، البته او little hompton را هم خوب می شناخت، بنابراین او و گردن تصمیم گرفتند وارد تجارت هتل داری شوند. آنها مقداری پول قرض کردند و یک هتل هشت خواجه خریدند.

کار هتل خوب پیش می رفت، بعد آقا و خانم رادیک تصمیم گرفتند یک رستوران بخرند. اما آنیتا و گردن نمی دانستند که رستوران داری کار سختی بود. بعد از 3 سال آنها فهمیدند که خسته شده اند.

یک شب دیروقت، گردن به آنتنا گفت، من نمی خواهم این کار را ادامه دهم. این کار ما را می کشد.

به او گفت که یک نقشه داشت. در تمام زندگی اش یک رویا داشت. او همیشه می خواست که از Buenos Aires به نیویورک را اسب سواری کند. اکنون او می خواست حالا که هنوز جوان و سالم است این رویا را به واقعیت تبدیل کند. اما این یعنی که او مجبور بود آنیتا و بچه هایش را برای 2 سال ترک کند.

آنتیا از این نظر متعجب شد، اما خوشحال بود که این موقعیت را بپذیرد. با این وجود، او چگونه می خواست برای 2 سال بعد پول بدست بیاورد؟ او تصمیم گرفت وارد تجارت شود.

زمانیکه گردن برای سفرش آماده می شد. آنیتا به تجارتی که دوست داشت آن را شروع کند فکر می کرد. او تجارتی می خواست که به او زمانی برای دیدن بچه هایش بدهد، بنابراین می دانست که می خواهد ساعات معینی کار کند.

او فکر کرد: چرا یک فروشگاه باز نکند؟ جایی که بتواند از نه صبح تا پنج بعدازظهر کار کند. اما چه چیزی می توانست بفروشد؟ او مجبور بود چیزهایی را پیدا کند که مردم احتیاج داشتند و نمی توانستند از فروشگاههای دیگر بخرند. او همچنین می خواست به چیزهایی که اعتقاد دارد عمل کند، نمی خواست فقط برای ثروتمند شدن پول در بیاورد. او می خواست مطمئن شود که محصولات خوبی می فروشد و خدمات خوبی ارائه می دهد.

بعد از چند وقت، فکرش مشغول لوازم آرایشی شد. او از خودش پرسید، چرا برای زنانی که می خواهند لوازم آرایشی بخرند گزینه های کمی وجود دارد؟ شرکت های لوازم آرایشی تصمیم می گرفتند که چیزی در بطری هایشان بریزند و آنها تصمیم می گرفتند اندازه ی بطری ها چقدر باشد و از همه بدتر آنها تصمیم می گرفتند که در قبال آنها پول زیادی بگیرند.

و وقتی که آنیتا به چیزهای زیادی پی برد، او از قیمت های تعدادی از لوازم آرایشی شوکه شده بود. او فهمید که تعدادی از شرکت ها موادهایشان را به قیمت 1 دلار خرید و آن را بالای 100 دلار می فروشند. مشتریان اغلب برای بطری های زیبا و یا نام های معروف پول بسیار زیادی می دادند.

او فکر کرد اینها منافع بالایی هستند. "من می دانم، می توانم لوازم آرایش را خیلی ارزان بفروشم."

هنگامیکه او به سراسر جهان مسافرت می کرد، آنیتا دیده بود که در اکثر کشورها خانمها چگونه لوازم آرایشی را از مواد طبیعی می سازند. آیا او میتوانست همچین کاری را برای خانمهای بریتانیا انجام بدهد؟ او به چندین شرکت بزرگ لوازم آرایشی نامه نوشت و تقاضای کمک کرد، اما همه ی آنها فکر کردند که او یک دیوانه بود. بعد از چند هفته شمیدانی را پیدا کرد که می توانست این چیزها را برای او آماده کند. آنیتا می دانست که او در تجارت بود. بعد 000/40 پوند از بانک قرض گرفت و یک مغازه در برایتون (Brighton) شهری بزرگ نزدیک Little hompton اجاره کرد. مغازه در منطقه ی خوبی بود اما او متوجه شد که دیوارهای آن همیشه مرطوب بودند بنابراین آنها را رنگ سبز تیره کرد تا علائم را بپوشاند. امروزه، مغازه هایش هنوز همین رنگ هستند. همچنان که مشغول نقاشی بود، به نامی برای تجارتش را هم فکر می کرد بادی شاپ (Body shop)

آنیتا فکر کرد که آن نام بسیار خوبی برای مغازه اش بود. اما تجارت های دیگر در این منطقه اینقدر مشتاق نبودند. یک هفته قبل از افتتاح مغازه ی جدید، نامه ای از یک وکیل دریافت کرد. در نامه گفته شده بود که او مجبور است اسم آن را تغییر دهد، در همان خیابان مغازه ی جدید او، دو شرکت بودند که کارهای مراسم خاک سپاری را سازمان دهی می کردند. هر دوی این شرکت ها معتقد بودند که مغازه ای با نام بادی شاپ در نزدیکی آنها و در تجارت آنها مشکل ایجاد می کند.

در ابتدا آنیتا از نامه ی وکیل ترسیده بود اما بعد تصمیم گرفت از آن به نفع خودش استفاده کند. او با روزنامه ی محلی تماس گرفت و با آنها درباره ی هر دو شرکت خاکسپاری صحبت کرد، و نگرش آنها نسبت به زن جوان فقیری که سعی می کرد اولین مغازه اش را باز کند، روزنامه جریانش را چاپ کرد. آنیتا دیگر چیزی از وکیل و تجارتش نشنید. او خوشحال هم بود چرا که تبلیغات رایگان زیادی برای مغازه ی جدیدش شده بود.

صبح روزی که آنیتا مغازه را باز کرد عصبانی بود. 50 محصول برای فروش داشت و چندین روز را برای پر کردن شیشه ها مشغول بود. او می دانست باید از مغازه 300 پوند در یک هفته بدست آورد. پول زیادی به نظر می رسید. اما لازم نبود آنیتا نگران باشد. صبح اولین روز، مغازه اش پر از مردم بود آنها قبلاً هرگز چیزی شبیه محصولات آنیتا ندیده بودند و صابون هایی با رایحه ی سیب، عطرهای گلاب، کرمهای بدن و کرمهای پوست تهیه شده از روغن طبیعی وجود داشتند. در پایان روز آنیتا 130 پوند کسب کرده بود. او خیلی خوشحال بود.

اما آنیتا آرامش نداشت. او سعی می کرد همه چیز نظر مشتریان را به دیدن مغازه اش جلب کند. یک روز، او حتی عطری را در خیابانی که به در مغازه ی او منتهی می شد، خالی کرد و امیدوار بود که مشتریان جدید به دنبال آن بود بروند! تابستان 1976 جنوب انگلستان گرم بود و تعدادی از مردم برای دراز کشیدن کنار ساحل و شنا کردن در دریا به برایتون (Brighton) می رفتند تا کرم هایی را برای پوستهای سوخته و پاهای خسته ی خودشان تهیه کنند. بعد از چند ماه آنیتا پیشرفت خیلی خوبی کرده بود که می خواست مغازه ی دیگری باز کند، او به بانگ رفت که سوال کند آیا می تواند 40000 پوند دیگر قرض کند اما مدیر بانک فکر کرد که آنیتا به سرعت پیش می رود. به او گفت: یک سال دیگر منتظر بمان بعداً در مورد آن صحبت می کنیم.

اما آنیتا نمی خواست که منتظر بماند و او با یک تاجر محلی به نام Ian McGlinn درباره ی نظرش صحبت کرد. McGlinn موافقت کرد که به آنیتا 40000 پوند بدهد؛ اما او می خواست که صاحب نیمی از تجارت باشد. به نظر آنیتا منصفانه بود بنابراین نامه ای در مورد نقشه اش به گردن در جنوب آمریکا نوشت و گردن فوران جوان نامه را داد و گفت که این کار را انجام نده. اما نامه دیر به دست آنیتا رسید. آنیتا پول را از McGlinn گرفته بود و او در حال حاضر مالک نیمی از بادی شاپ بود. برای او این یکی از بهترین تصمیمات مالی در تمام مدت بود. بعد از 20 سال سهم او از شرکت بالای 100 میلیون ارزش داشت.

اما هنگامیکه تجارت آنیتا خوب پیش می رفت در طرف دیگر جهان گردن با مشکلات جدید روبرو بود. هنوز یک سال از شروع سفرش نگذشته بود که اسبش در کوههای بولیوی (Bolivi) مرد و مجبور شد به خانه برگردد.

وقتی به بریتانیا بازگشت ، اداره ی قسمت مالی بادی شاپ را به عهده گرفت. او به دنبال راههایی بود که شرکت به رشد خود ادامه دهد.

یکی از دوستان آنیتا و گردن تجارتشان را تحسین کرد و سوال کرد که آیا او هم می تواند یک بادی شاپ باز کند. پول کافی برای افتتاح یک مغازه داشت. محصولاتی را برای فروش می خواست و قصد داشت از نام بادی شاپ استفاده کند. این شبیه ایده ی فوق العاده ی آنیتا و گردن بود و به آنها اجازه می داد که تجارتشان را گسترش دهند اما به این معنا بود که آنها مجبور نبودند پول بیشتری را قرض بگیرند وقتی که بادی شاپ جدید موفق باشد آنها دنبال افراد دیگری بودند که می خواستند بادی شاپ باز کنند. آنها، افراد زیادی پیدا کردند که فکر می کردند این یک فرصت عالی بود. و زود در سرتاسر شهرهای UK بادی شاپ هایی باز شده بودند.

در سال 1978 اولین فروشگاه خارج از UK در براسلز (Brussels) باز شد و سال بعد تجارت در سودان و یونان گسترش یافت. در 1981 هر دو هفته در یک جایی از دنیا یک بادی شاپ جدید باز می شد.

با رشد تجرات، بادی شاپ شروع به ساختن محصولات متفاوت تری کرد.

مردم اغلب نزد آنیتا می آمدند با ایده های عجیب برای لوازم های آرایشی طبیعی که او می توانست در تجارتش استفاده کند.

یک روز خانم پیدی از Vienna به با یک کیسه ی پودر سفید به شرکت های بادی شاپ رسید. او توضیح داد که آن یک داروی مخصوص پوست بود که چند سال پیش پدربزرگش برای Archdake Ferdinand تهیه کرده بود.

آنیتا از جریان خوشش آمد و موافق به تست پودرسفید اون خانم شد. برایش جالبه، که آن واقعاً عمل کرده بود و آن بعداً یکی از موفق ترین محصولات بادی شاپ شد. خانم میانسال برای گذراندن یک زندگی راحت به اتریش برگشت، به خاطر اینکه آنیتا قول داده بود 10% از پولی که از محصولاتش را بدست می آورد را به او بدهد.

در سال 1984، آنیتا و گردن به این نتیجه رسیدن که بادی شاپ برای پیشرفتش به پول زیادی احتیاج دارد. آنها مصمم به فروختن سهام در شرکت بازار سهام لندن شدند. در حال حاضر صاحب نیمی از این سهام McGlinn بود چراکه او بر اساس توافق نامه اش با آنیتا در سال 1976 صاحب نیمی از شرکت شد. آنیتا و گردن بخشی از سهام را در بادی شاپ برای خودشان نگه داشتند و بقیه ی آن را به مردم فروختند. وقتی که اولین سهام بادی شاپ به فروش رفت، آنیتا و گردن در بازار سهام ناظر بودند. در آغاز روز، قیمت سهم 95 پوند بود اما با گذشت چند ساعت، قیمت بالا رفت و مردم سعی می کردند قسمتی از بادی شاپ را بخرند. وقتی که بعد از ظهر، تجارت بازار سهام تمام شد قیمت تا 65/1 پوند افزایش یافته بود. آنیتا کاغذی برداشت و تعدادی اعداد را با هم جمع کرد. ارزش سهام اش از بادی شاپ 5/1 میلیون بود. بعد از هشت سال در تجارت، در سن 42 سالگی او یک میلیونر بود.

اوایل دهه ی سال 1980 زمان خوبی برای فروختن محصولات طبیعی بود. در این مدت چندین جریان خبری بین المللی که درباره ی تاثیرات مضر صنعت جدید بود فکر مردم را مشغول کرده بود.

دانشمندان دریافتند که جهان به خاطر وجود دود سیگار و گاز کارخانجات و ماشین ها گرمتر شده بود. آن ها همچنین پی بردند که جنگل های کشورهایی همچون برزیل، گیاهان کمیاب و حیوانات از بین رفته بودند. سپس، در دسامبر 1984 گاز سمی از یک کارخانه در Bhopal، هند نشت کرد و 2000 نفر را کشت. 16 ماه بعد یک انفجار در یک نیروگاه Chernobyl اوکراین رخ داده بود. یک توده ی سمی تعداد زیادی از مردم را کشت و موجب آسیب گیاهان و حیوانات در سراسر اروپا شد. این مشکلات مردم را که باید سبگ زندگی شان را تغییر بدهند متعجب کرده بود. آنها فکر کردند که باید استفاده از محصولات خطرناک را متوقف کنند و شروع به زندگی در شیوه های طبیعی تر بکنند.

آنیتا این نظرها را فهمید. او همیشه سعی داشت یک تجارت سالم در بادی شاپ ارائه دهد که آسیبی به محیط وارد نکند. لوازم آرایشی اش از محصولات طبیعی ساخته شده بود و او هرگز به مردم اجازه نمی داد که محصولاتش را روی حیوانات تست کنند ولی در عوض آنها را همیشه روی مردم تست می کردند. او همچنین همیشه از مشتریانش می خواست که برای صرفه جویی دوباره از بطری های لوازم آرایششان استفاده کنند. او معتقد بود که تجارت فقط درباره ی سودآوری نبوده و شرکت ها باید مسئولیتی که در قبال جامعه و زمین دارند را بپذیرند، خاطر همین ، مردم خوشحال به خرید در بادی شاپ بودند و درباره ی محیط نگران نبودند.

اما آنیتا نمی خواست فقط یک تجارت را اداره کند، او می خواست مسئولیت های بیشتری را به عهده بگیرد. او فکر می کرد که تجارت توانست به او فرصتی بدهد که تا از جهان یک مکان بهتری بسازد. بنابراین در سال 1985 او شروع کرد با یک گروهی به نام محیط سبز Green Pace کار کند تا از اصراف کردن شرکت ها و وارد کردن سم به داخل دریا جلوگیری کنند. از آنجایی که قسمتی از فعالیت برای تمیز نگه داشتن دریاهاست، بادی شاپ برای دادن اطلاعاتی به مشتریان درباره ی این مشکل به تبلیغات پرداخت. تمام سالهای بعد، بادی شاپ با گروههای دیگر بر روی اقداماتی برای نگه داشتن حیوانات کم یاب و کمک به کسانی که اشتباهاً به زندان افتاده اند کار کرد. در سال 1989 آنیتا فعالیتی را برای متوقف کردن سوزاندن درختهای جنگل برزیل انجام داد. این فعالیت ها یک شانسی بود برای کارمندان بادی پاش برای یادگرفتن مشکلات، از همه ی آنها انتظار می رفت که به آنیتا در موفقیتش کمک کنند.

تاجران دیگر از فعالیت های آنیتا متعجب شده بودند. دهه ی 1980 زمانی بود که اکثر تاجران فقط به فکر درآوردن سود بودند. آنها می پرسیدند چرا او زمان زیادی را سعی بر نجات دادن جهان می گذاشت؟

او باید مثل خانم های تاجر معمولی در دفترش باشد و تجارتش را اداره کند.

آنها حتی خیلی متعجب بودند وقتی که او شروع کرد به تعدادی از فقیرترین جاهای دنیا سفر کند، کمک می کرد به مردم برای شروع تجارت ها. تعدادی از شرکتها، هستند. این اغلب می تواند نتایج مخربی برای اهالی محل داشته باشد. اما آنیتا اعتقاد داشت که تجارتش توانست به او کمک کند. بنابراین او به جنگل های برزیل رفت و با مردم kayapo کار کرد. هزاران سال بود که مردم kayapo مطابق با سنت های قدیمی شان زندگی کرده بودند. اما حالا تغییرات دنیای مدرن به این معنا بود که ادامه ی زندگی با شیوه های قدیمی برایشان مشکل بود. آنیتا به آنها کمک کرد برای شروع یک تجارت که برای لوازم های آرایشی روغن تولید کنند. آنها توانستند از گیاهان از گیاهانی که در جنگل پیدا کرده بودند روغن بسازند و آن را با قیمت خوب به بادی شاپ بفروشند. مردم کایاپو (kayapo) خوشحال بودند از اینکه آنها اکنون پولی داشتن برای سلامتی بهتر و آموزش پرداخت کنند، آن همچنین برای بادی شاپ خوب بود چون که آنیتا محصولات دیگری برای فروختن داشت. بعد از موفقیتش با مردم kayapo، آنیتا از این نوع ایده ها برای کمک به مردم فقیر در اکثر قسمت های دنیا استفاده کرد.

اگر چه آنیتا زمان و انرژی زیادی را بر روی اقداماتش و کارش برای افراد فقیر گذاشت، به تجارتش اخیراً آسیبی وارد نشد. هر سال بادی شاپ های زیادی افتتاح شد، مشتریان زیادی محصولاتش را می خریدند و سودهای شرکت ها رشد بزرگی می کرد، اما تعدادی از مردم گفتند که فعالیت های آنیتا واقعی بنود و آنها فقط یک راه بودند برای ارائه ی تبلیغات ارزان تا شرکت در نظر مشتریان خوب جلوه کند. در سال 1994، تعدادی از روزنامه ها و برنامه های تلویزیونی این موضوع را ادامه دادند. آنها انتقاد کردند و گفتند که بادی شاپ فعالیت کافی برای نگه داشتن محیط انجام نداده بود. مشتریان نگران بودند و ناگهان قیمت سهم شرکت ها پایین آمد. آنیتا و گردن خیلی عصبانی بودند، آنها احساس می کردند که همیشه صداقت داشتند و انتقاد عادلانه نبود. گردن ملاقاتی با روزنامه نگاران داشت و به آنها گفت که شرکت به کامل بودن یا داشتن همه ی پاسخ ها ادعایی نمی کند، اما آن می تواند هنوز در فاع از حفظ محیط کمک کند. مشتریان بادی شاپ بودند و بهش اعتماد کردند. خیلی زود آنها به مغازه هایشان برگشته بودند، و سهم شرکت ها دوباره بالا رفته بود.

در سالهای اخیر آنیتا کمتر درگیر فعالیت های تجارت بادی شاپ شده در سال 1998 به این نتیجه رسید که فردی را برای کنترل روزانه و مدیریت شرکت می خواهد و یک مردی به نام Patrick Gournay از فرانسه برای رئیس بادی شاپ شدن آورده بود. آنیتا با شرکت ماند. اما او اخیراً گفته بود دنیایی که او به فکرش است ترک کردن زندگی تجاری است. او گفت که نمی خواهد تمام زندگی اش را با صحبت کردن راجع به صابون و کرم های پوستی بگذارند چرا که او کارهای زیادی برای انجام دادن داشت: او می خواست بیشتر درگیر فعالیتهای سیاسی باشد.

آنیتا یکبار گفته بود که هیچ قهرمانی در دنیای تجارت جدید نبود، اما او اخیراً یک قهرمان برای تعدادی از مردم شد. او نشان داد که برای یک زن ساختن یک شرکت بین المللی در عرض چند ماه ممکن است. او ثابت کرد که اداره ی یک تجارت وتوجه به محیط به طورهمزمان امکان پذیراست0واوارائه دهنده ی ایده های جدید، محصولات جدید و زندگی جدید برای مراکز خرید جهان بود.

نويسنده : آرزو محمدیان

این کاربر 1 مطلب منتشر شده دارد.