روابط عمومی سازمان صدا وسیما
- توضیحات
-
منتشر شده در دوشنبه, 30 -3443 03:25
-
نوشته شده توسط اشرف خانجانی توستانی
-
بازدید: 7881
صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران
برابر ماده 175 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، مصوب سال 1358، سازمان صدا سيما زير نظر قواي سه گانه بصورت يك شوراي سرپرستي اداره مي شد، اما در سال 1368 و بر پايه بازنگري قانون اساسي، نصب و عزل رئيس سازمان ياد شده با مقام رهبري است و شورايي مركب از نمايندگان رئيس جمهور و رئيس قوه قضاييه و مجلس شوراي اسلامي (هر كدام دو نفر) نظارت بر اين سازمان را خواهند داشت.
ساختار وظايف و تشكيلات سازمان
سازمان صدا و سيما از نظر تشكيلاتي در برگيرنده سه بخش اصلي زير است:
الف ـ حوزه رياست شامل رياست، قائم مقام سازمان، پشتيباني مديريت (برنامه ريزي، طراحي سيستم كامپيوتر، ارزيابي، دفاتر شركتهاي وابسته و بازرسي)، بخش تحقيقات و سنجش برنامه اي، بخش روابط بين الملل، بخش روابط عمومي، بخش حراست، بخش موسيقي و بخش مجلس و امور شهرستانها.
ب ـ حوزه پشتيباني شامل امور مالي و اداري، طرح و توسعه فني، بخش فني و بهره برداري، بخش آموزش، بخش اموركالا و بخش هماهنگي آرشيوها و كتابخانه ها.
ج ـ حوزه اجرايي شامل معاونت سيما، معاونت صدا، معاونت امور سياسي (واحد مركزي خبر)، معاونت برنامه هاي برون مرزي و مراكز راديو و تلويزيوني استاني و محلي.
در حال حاضر حدود سيزده هزار نفر كارمند در سراسر ايران مشغول انجام وظيفه در صدا و سيما هستند و با توجه به فرهنگها، زبان و گويش هاي گوناگون در سراسر ايران، علاوه بر برنامه هاي زبان رسمي كشور، به توليد برنامه هايي به زبان عربي، آذري و برخي گويش هاي ديگر محلي ميپردازند و از شبكه هاي استاني و نيز از طريق ماهواره در نقاط مختلف دنيا پخش مي‌كنند.
- سازمان صدا و سيما 16 دفتر نمايندگي خارج از كشور به شرح ذيل دارد كه مشغول فعاليت هستند.
هدف ها و وظايف و اختيارات
- هدف اصلي سازمان به عنوان يك دانشگاه عمومي نشر فرهنگ اسلامي ايجاد محيط مساعد براي تزكيه و تعليم انسان و رشد فضايل اخلاقي و شتاب بخشيدن به حركت تكاملي انقلاب اسلامي در سراسر جهان مي‌باشد. اين هدف ها در چارچوب برنامه هاي ارشادي، آموزشي، خبري و تفريحي تأمين ميگردد. مشروح هدف ها و برنامه هاي سازمان در زمينه هاي گوناگون در خط مشي و اصول برنامه هاي سازمان مصوب مجلس شوراي اسلامي ذكر شده است.
- به منظور بهره برداري بيشتر از امكانات موجود سازمان و شناسايي و جذب استعدادهاي هنري موجود جامعه سازمان ميتواند با هماهنگي وزارت ارشاد اسلامي به تشكيل واحدها و گروه هاي فرهنگي، هنري، تحقيقاتي و نيز تأسيس سالن هاي نمايش و ايجاد نمايشگاه ها اقدام كند.
- سازمان بايد از طريق توليد برنامه هاي مفيد راديو تلويزيوني و عرضه آن در سطح جهاني گسترش مبادلات و ارتباطات بين المللي با رعايت موازين اسلامي اقدام نمايد.
- به منظور تأمين نيروي انساني مورد نياز در رشته هاي هنري و تخصص هاي فني سازمان موظف است به تكميل و گسترش دانشكده صدا و سيماي جمهوري اسلامي در حد نياز بپردازد.
- سازمان ميتواند آن رشته از فعاليت هاي خود را كه مقتضي بداند به صورت شركت اداره كند يا در شركت هاي ديگر دولتي يا غير دولتي كه موضوع آن در زمينه فعاليت هاي سازمان است سرمايه گذاري و مشاركت كند.
بخشهای مختلف صداو سیما
روابط عمومی مرکز آموزش
مركز آموزش صدا و سيما
در سال 1350 تلويزيون ملي ايران با راديو ادغام شد و تحت عنوان راديو تلويزيون ملي ايران فعاليت خود را آغاز كرد. در همين سال كميته‌ي آموزش نيز تشكيل شد. هر كدام از واحدهاي اصلي سازمان يك نفر از كاركنان آگاه به مسائل واحد محل خدمت و آموزش را به عنوان رابط تعيين نمود و با كميته آموزش همكاري خود را شروع كرد. سازمان درسال 1354 تصميم گرفت كه رابطين، عضو كميته آموزش باشند. بنابراين در سال 1355 كميته‌ي آموزش تشكيل شد و مسئوليت آموزشِ واحدها به خود آنها واگذار گرديد و اين ساختار تا پيروزي انقلاب اسلامي ادامه داشت.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي با توجه به ضرورت فعاليتهاي ديگر عملا امور آموزش متوقف گرديد. اما پس از مدت كوتاهي واحد آموزش فعاليت خود را از سر گرفت تا اين كه در سال 1366 «اداره كل بازآموزي» تشكيل گرديد و برگزاري دوره‌هاي بدوخدمت را در دستور كار خود قرار داد. به‌تدريج فعاليتهاي آموزشي ديگري نيز در فهرست مجموعه‌ي فعاليت‌ها قرار گرفت و در نهايت در سال 1378 «اداره كل بازآموزي» بدون تغيير در ساختار به «اداره كل آموزش» تغيير نام داد.
در شهريور 1386 بخشنامه‌ي مهم رياست سازمان صادر شد. از آنجا كه مباني صدور اين بخشنامه‌ي مهم، تشخيص ضرورت يكپارچه شدن آموزش در كل سازمان و عزم جمعي معاونان بود، شوراي عالي ساختار با ارتقاي ساختار «اداره كل آموزش» به سطح «مركز آموزش صدا و سيما» كه تغييرات ساختاري و مديريتي جديدي در آن اتفاق افتاد، موافقت كرد. بر اين اساس مركز آموزش داراي 5 گروه علمي- آموزشي؛ يعني گروه عمومي و مديريت، فني و مهندسي، صدا، سيما و خبر و نيز داراي اداره كل اجرا و پشتيباني، واحد ارزشيابي و سنجش اثربخشي آموزشي و واحد ارتباطات آموزشي است و افزون بر آن دبيرخانه شوراي هماهنگي گروه‌هاي علمي آموزشي و بانك اطلاعات، زيرنظر مستقيم رئيس مركز فعاليت مي‌كنند. تغييرات محتوايي و ساختاري عبارتند از:
• تشكيل گروه‌هاي علمي – آموزشي تخصصي در تمام حوزه‌هاي صف و ستادي سازمان
• ارتقاء سطح ساختار به منظور يكپارچه كردن فعاليتهاي آموزشي سازمان
دانشكده صدا و سيما
در پي تاسيس و آغاز به كار تلويزيون در كشور و گستردگي فعاليت سازمان راديو و تلويزيون نياز به ايجاد موسسه‌اي كه نيروي انساني موردنياز اين سازمان را تامين و تربيت كند، احساس شد. بعد از فراهم آمدن مقدمات كار در سال 1348 موسسه‌اي به نام « مدرسه عالي تلويزيون و سينما » تشكيل شد كه دانش‌آموختگان آن به فعاليت در سازمان راديو و تلويزيون و حوزه سينما مشغول شدند. اين موسسه كار خود را با يك دوره كوتاه مدت يك ساله آغاز كرد.
بعدها اين دوره به دو دوره دو ساله (كارداني) در رشته هاي توليد و فني ارتقاء يافت. در همين زمان دوره‌هاي كارشناسي ارشد تكنولوژي آموزشي، تحقيق در ارتباطات جمعي و مهندسي الكترونيك نيز در مدرسه عالي تلويزيون و سينما طراحي و اجرا شد. پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي ايران، ضرورت ايجاب كرد كه اين موسسه منحصراً به تربيت نيروي انساني مورد نياز سازمان صداوسيما بپردازد. ابتدا نام موسسه به « مركز آموزش فني » و سپس به « دانشكده صداوسيما » تغيير يافت. در سال 1361 مقطع كارداني توليد اين دانشكده به مقطع كارشناسي توليد ارتقاء يافت و در سال 1374 دوره كارشناسي ناپيوسته فني (مهندسي مخابرات) و در سال 1375 دوره كارشناسي ارشد توليد سيما نيز به دوره‌هاي دانشكده افزوده شد. از سال 1376 رشته كارشناسي ارتباطات نيز با پذيرش دانشجو به جمع رشته‌هاي تحصيلي دانشكده پيوست.
دانشكده صداوسيما در حال حاضر داراي هفت گروه آموزشي شامل توليد، مهندسي رسانه، ارتباطات، موسيقي، راديو، هنرهاي رايانه‌اي، معارف اسلامي و دروس عمومي مي‌باشد كه دانشجويان آن در چهار مقطع كارداني، كارشناسي، كارشناسي ناپيوسته و كارشناسي ارشد مشغول به تحصيل هستند.
• مقطع كارداني با سه گرايش فرستنده، صدا و تصوير، صدابرداري.
• كارشناسي ناپيوسته با گرايش مهندسي رسانه.
• كارشناسي توليد سيما با گرايش برنامه‌سازي تلويزيوني.
• كارشناسي تلويزيون و هنرهاي ديجيتال با گرايش گرافيك و انيميشن.
• كارشناسي ارتباطات با دو گرايش: خبر و راديو (مخصوص كاركنان صداوسيما).
• كارشناسي ارشد تهيه‌كنندگي تلويزيوني، صدا، تحقيق در ارتباطات، مديريت رسانه، ژورناليسم راديو و تلويزيوني، تبليغات و بازاريابي، مهندسي صدا، توليد سيما، تهيه‌كنندگي و سردبيري راديو و كارشناسي ارشد نويسندگي براي راديو.
• كارشناسي موسيقي با گرايش سازهاي جهاني.
دانشكده صداوسيما در قم نيز از اوايل سال 1377 فعاليت رسمي خود را با پذيرش دانشجو جهت تحصيل در دوره كارشناسي ارشد ارتباطات با گرايش تهيه‌كنندگي آغاز كرده است. لازم به ذكر است كه شعبه قم دانشجويان خود را از ميان طلاب داراي مدرك سطح حوزه‌هاي علميه برمي‌گزيند.
اكنون دانشكده صداوسيما با شتابي بيش از پيش با ارائه رشته‌هاي مختلف تحصيلي در سطح كارداني تا كارشناسي ارشد بخشي از نيروي انساني مورد نياز سازمان صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران را تامين مي‌كند و در دستور كار خود نيز پذيرش دانشجو در مقطع دكتري را قرار داده است.
روابط عمومی مرکز تحقیقات صدا و سیما
مركز تحقيقات صداوسيما
مركز تحقيقات صداوسيما از حيث جايگاه سازماني، نيروي انساني و شرح وظايف و امكانات بزرگترين و گسترده‌ترين مركز پژوهشي سازمان صداوسيما محسوب مي‌شود كه مأموريت اصلي آن مطالعه، پژوهش و سنجش در زمينه‌هاي مورد نياز صداوسيما با استفاده از روشهاي علمي به منظور سياستگذاري، برنامه‌ريزي، نظارت و ارتقاي كيفي برنامه‌هاي راديو و تلويزيون در چارچوب اصول و سياست‌هاي سازمان صداوسيما و هماهنگي، ارزيابي و سازماندهي پژوهش‌هاي سازمان براساس نظام جامع تحقيقات است.
فعاليتهاي اين مركز از سال 1340 در قالب مركزي پژوهشي به نام «مركز فرهنگ مردم» آغاز شد. در سال 1345، همزمان با آغاز به كار تلويزيون ملي ايران، كميته «سنجش افكار» راه‌اندازي شد كه پس از آن به «مركز تحقيقات اجتماعي و نظرخواهي برنامه‌ها» تغيير نام داد.
سال 1368 واحدهاي مختلف پژوهشي با مأموريت‌هاي متفاوت در سازمان شكل گرفتند و نهايتاً در همان سال با ادغام واحد فعاليتهاي فرهنگي و مركز تحقيقات اجتماعي و ارزشيابي برنامه‌ها، «مركز تحقيقات، مطالعات و سنجش برنامه‌اي» به وجود آمد.
در سال 1381 ساختار مركز مورد تجديدنظر قرار گرفت و ساختار جديد آزمايشي آن ابلاغ شد كه سه اداره كل پژوهش‌هاي رسانه و ارتباطات، اداره كل پژوهش‌هاي اجتماعي و سنجش برنامه‌اي و اداره كل پشتيباني پژوهش و دو واحد فرهنگ مردم و امور پژوهش شهرستانها و خارج از كشور را شامل مي‌شد.
سرانجام در ساختار جديد نام مركز با تلخيص عنوان به «مركز تحقيقات صداوسيما» تغيير يافت. علاوه بر آن، اداره كل پشتيباني پژوهش حذف شد و مديريت امور پژوهش شهرستانها و خارج از كشور به اداره كل ارتقا يافت. همچنين دو مديريت مستقل انتشارات و اطلاعرساني و آمار پرسشگري تشكيل شد.
شرح وظایف روابط عمومی
يكشنبه ابلاغ اولين آيين نامه جامع روابط عمومي در تاريخ كشوراولين آيين نامه جامعنحوه فعاليت ،وظايف و اختيارات روابط عمومي در تاريخ كشور ابلاغ شد . بهگزارش پايگاه اطلاع رساني وزارت كشور ، در طول بيش از 53 سال فعاليت روابط عمومي دركشور اين آيين نامه نخستين كار جدي دولتها جهت ساماندهي ساختاري حوزه اطلاع رساني وروابط عمومي ها است كه حاصل بيش از يكسال كار كارشناسي مدون در دفتر سخنگوي دولت باهمكاري كليه وزارتخانه‌ها و سازمانها است .
اين آيين نامه چشم انداز بسيارمناسبي را جهت اجراي دستور رهبر معظم انقلاب جهت فعال سازي روابط عمومي ها فراهم ميسازد .
در اين آيين نامه 10 ماده‌اي به نكات و مسائل متعددي كه مهم‌ترين چالشها و نياز‌هاي روابط عمومي ها است پرداخته شده كه اهم آنها به شرح ذيل است :
تعيين چارچوب فعاليت روابط عمومي ها
براساس ماده 1اين مصوبه « اجراي سياست‌هاي اطلاع رساني دولت » ،« همكاري با رسانه‌هاي جمعي » ، «پاسخگويي به شبهات و ابهام‌ها » ، « تهيه و اجراي طرح‌هاي تبليغاتي سازمان » ، « اجراي مناسب مراسم و مناسبت‌ها » ، « ايجاد حسن رابطه بين كاركنان و مسئولان دستگاهمربوطه » ،« نظارت بر انتشارات و نشريات دستگاه » ، « مديريت پايگاههاي اطلاعرساني الكترونيك دستگاه » و « افكار سنجي عمومي دستگاهي » از اهم وظايف روابط عموميها مي باشد .
تعيين ساختار نوين براي روابط عمومي ها
از جمله مشكلات اساسي روابط عموميها كهنگي و عدم ساختار مناسب براي فعاليت‌هاينوين اطلاع رساني بود. در آيين نامه تدوين شده دولت مقرر گرديد شرح وظايف و ساختارجديد سازماني روابط عمومي ها جهت اجراي وظايف با توجه به اهداف ، پراكندگيجغرافيايي وساير موارد مربوط ظرف چهار ماه تدوين و به تصويب شوراي اطلاع رساني دولتبرسد .
برنامه ريزي جهت جذب كارشناسان روابط عمومي در بدنهدولت
از ديگر تصميمات ابلاغي در اين آيين نامه اولويت دادن به جذبدارندگان مدارك تحصيلي روابط عمومي و افراد داراي تجربه كاري قابل توجه در حوزهاطلاع رساني براساس سهميه استخدامي دستگاهها به منظور ايجاد ساختار مناسب روابطعمومي است .
الزام جهت آموزش هاي مداوم به روابط عمومي ها باهمكاري انجمن‌هاي ذي صلاح
براساس يكي ديگر از مواد آيين نامه جامعروابط عمومي در كشور ،عليه روابط عموميها با برنامه ريزي شوراي اطلاع رساني دولتآموزش‌هاي مداوم دريافت نموده و با همكاري دستگاههاي اجرايي ،آموزش و همچنينانجمن‌ها و موسسات ذي صلاح زمينه ارتقاي آموزشي آنها فراهم مي گردد و به اين منظوراز سال آينده رديف مجزايي جهت آموزش هاي روابط عمومي ها اختصاص مي يابد .
نظام مند كردن انتصاب مديران روابط عمومي در دستگاه ها
به منظور ارتقاي سطح مديران روابط عمومي ها در آيين نامه جامع روابط عمومي پيشبيني شده كه از اين پس مديران روابط عمومي دستگاههاي اجرايي در سطح ستادي از سويعالي‌ترين مقام دستگاه و صرفاً از ميان افراد داراي خلاقيت ، تحرك و آگاهي سياسي ـاجتماعي و رسانه‌اي و تا حد امكان با تحصيلات مرتبط با رشته روابط عمومي و درسازمانها و ادارات زير مجموعه هر دستگاه با هماهنگي مدير روابط عمومي دستگاه مربوطهانتخاب خواهد شد و به طور مستقيم زير نظر مقام منصوب كننده فعاليت خواهد كرد .
ابلاغ تشكيل شوراي هماهنگي روابط عمومي ها در سطح ملي واستاني
طبق بخش ديگري از آيين نامه مدون دولت به منظور ايجاد انسجام،اتخاذ شيوه‌هاي مناسب و هماهنگي در امور اطلاع رساني شوراي هماهنگي روابط عموميبا حضور مديران روابط عمومي دستگاهها و معاون مطبوعاتي وزارت ارشاد به رياست سخنگويدولت و دبيري دبير شوراي اطلاع رساني دولت تشكيل مي شود .
در كليه استانها نيزشوراي هماهنگي روابط عمومي استان به رياست استاندار و دبيري مسئول روابط عمومياستانداري و با حضور كليه مسئولان روابط عمومي دستگاههاي استاني و فرمانداريهاتشكيل خواهد شد .
الزام روابط عمومي ها به همكاري مناسب بارسانه‌ها
ماده 7 اين آيين نامه روابط عمومي ها را موظف به افزايشهمكاري و تعامل خود با كليه رسانه‌هاي قانوني به خصوص سازمان صدا و سيما نموده است .
الزام روابط عمومي ها به تدوين برنامه ساليانه كاري
به منظور طراحي افق‌هاي كاري مدون طبق مصوبه دولت از اين پس روابط عمومي هردستگاه موظف به تدوين برنامه ساليانه ارتباطي ، اطلاع رساني و انتشاراتي است كه طبقبرنامه سالانه وزارتخانه‌و سازمان با هماهنگي و نظارت دبيرخانه شوراي اطلاع رسانيدولت تنظيم شده و مبناي كمك‌هاي مالي و اداري به روابط عمومي خواهد بود .
بودجه اطلاع رساني و روابط عمومي بودجه ضروري هر دستگاه
براساس يكي ديگر از مفاد مصوبه ابلاغي از اين پس شرط مبادلهموافقتنامه هاي بودجه در سطح ملي و استاني اختصاص حداقل دو در هزار بودجه جاريستادي و استاني ـ به تفكيك ـ براي فعاليتهاي روابط عمومي و اطلاع رساني است كه اينمبلغ در كليه دستگاهها به عنوان هزينه ضروري دستگاه منظور شده و در اختيار روابطعمومي ها قرار خواهد گرفت .
با تعيين كار گروه ويژه‌اي در سطح دولت برنامه ريزيلازم جهت اجرايي شدن كليه مفاد اين تصويب نامه در كليه دستگاهها صورت خواهد پذيرفت .
شرح وظایف روابط عمومی
مهمترین وظیفه روابط عمومی، شناخت افکار عمومی و نفوذ در آن برای جلب رضایت افکارعمومی نسبت به سازمان است که هم در درون سازمان و هم در بیرون از سازمان دنبال می‌شود.بی‌تردید، این وظیفه در قالب مجموعه‌ای از فعالیتهای ارتباطی صورت می‌گیرد که می‌توان آنها را تحت‌عناوین ارتباطات، امور فرهنگی و نمایشگاهها، انتشارات، سنجش افکار و پژوهش و برنامه‌ریزی‌دسته‌بندی کرد. که در زیر به تشریح این وظایف می‌پردازیم.
۱ - ارتباطات
- سیاستگذاری، برنامه‌ریزی و کاربرد شیوه‌ها و برنامه‌های مناسب برای انعکاس اهداف، سیاستها،فعالیتها، برنامه‌ها و مواضع سازمان به مخاطبان، رسانه‌ها و جامعه.- گردآوری، جمع‌بندی و تحلیل نظرها و دیدگاههای مردم، نخبگان و رسانه‌ها در زمینه فعالیتهای‌سازمان و ارائه آن به مدیریت.- تلاش برای تقویت هرچه بیشتر روحیه تفاهم بین کارکنان و مدیران و همیت سازمانی و زمینه‌سازی‌برای برقراری ارتباطات بین آنان.
۲- اعلان مواضع سازمان.
- عضویت و شرکت در جلسه‌های مهم سازمان به منظور آگاهی از سیاستها، خطمشی‌ها، برنامه‌ها وروند فعالیتها و نیز آگاهی از نتایج سایر نشستها و گردهمایی‌ها و جلسه‌ها. تدوین “تقویم جامع ارتباطات سازمانی” در قالب ملاقاتها و بازدیدهای مسئولان سازمان باشخصیتهای حقیقی و حقوقی، کارکنان و اقشار مختلف مردم با هدف تداوم و گسترش اصولی وتلطیف
۳ - روابط و تنظیم افکار عمومی.
- تدارک تمهیدات و اقدامات لازم برای راهنمایی ارباب رجوع و تسهیل دسترسی به مراکز و مسئولان‌سازمان.
- برنامه‌ریزی و اطلاع‌رسانی به مردم درباره عملکرد سازمان به انگیزه تنویر افکار عمومی.
- تدوین برنامه سالانه مصاحبه‌های مسئولان سازمان با مطبوعات، متناسب با اولویتهای سازمانی ونیازهای افکار عمومی.
- تهیه و تنظیم اطلاعات پایه‌ای از سازمان برای ارائه به مراجعان و میهمانان سازمان به زبانهای مختلف.
- ایجاد ارتباط احسن با مطبوعات، رادیو، تلویزیون و خبرگزاری‌ها و بهره‌برداری بهینه از آنها برای‌اطلاع‌رسانی به مردم.
۴ - امور فرهنگی و نمایشگاهها
- مشارکت در برگزاری سمینارها و گردهمایی تخصصی و عمومی سازمان.
- پوشش تبلیغی ساختمانها و فضاهای عمومی سازمان در گرامیداشت ایام و مناسبتهای ویژه.
- تدوین و اجرای طرح جامع تبلیغات برای فضاسازی فرهنگی - تبلیغی در ساختمانها و محوطه‌ها.
- مدیریت نمایشگاهها (سالانه، دایمی و …) در خارج و داخل سازمان.
- طراحی و تولید هدایای تبلیغاتی برای اهدا به مخاطبان (متناسب با سلایق و علایق قشرها).
- تهیه، تدوین و اجرای تقویم مراسم داخل سازمان.
- راه‌اندازی و اداره موزه و اتاق انتظارات سازمان.
- تولید و سفارش ساخت آگهی‌های تلویزیونی و فیلم‌های مورد نیاز برای تبلیغ عملکرد و مستندسازی‌سازمان.
۵ - انتشارات
- تدوین کتب، جزوه‌ها و تهیه مواد انتشاراتی به منظور معرفی سازمان.
- گردآوری و نشر اطلاعات و اخبار و گزارشهای مربوط به سیاستها، فعالیتها، طرحها و برنامه‌ها; باشیوه‌ها و قالبهای مؤثر و مناسب.
- تدوین و انتشار خلاصه عملکرد سالانه سازمان برای ارائه به افکار عمومی.
- انتشار نشریه داخلی و برون سازمانی سازمان.
۶ - سنجش افکار
- تهیه گزارشهای تحلیلی ادواری (ماهانه/فصلی/سالانه) از افکار عمومی داخل و خارج از سازمان برای‌ارائه به مدیریت.
- نقد و بررسی بازتاب فعالیتهای سازمان در نظر اقشار مردم بویژه نخبگان، رسانه‌ها و دستگاهها از یکسوو مدیران و کارکنان از سوی دیگر و ارائه گزارش آن به مدیریت.
- سنجش افکار عمومی درون سازمانی به منظور بازیابی مسائل و ارائه راه‌کارهای مناسب به مدیریت.
- طراحی و اجرای نظام گردآوری پیشنهادهای کارکنان به منظور ترغیب کارکنان به مشارکت هرچه‌مؤثرتر در بهبود جریان امور سازمان.
۷ - پژوهش و برنامه‌ریزی
- تهیه گزارشهای عملکرد دوره‌ای از فعالیتهای روابط عمومی.
- نوآوری، خلاقیت و طراحی فعالیتهای جدید در قلمرو وظایف روابط عمومی.
- نظارت و ارزیابی فعالیتها و اعمال نتایج حاصل در برنامه‌ها و فعالیتهای آتی.
- طراحی و برنامه‌ریزی برای ارتقاء کلیه اموری که به رشد کمی و کیفی ارتباط و همدلی بین سازمان ومردم و دستگاهها و مدیران و کارکنان با یکدیگر بیانجامد.
امروزه نقش روابط عمومي ها در كمك به تصميم گيري هاي مديريتي و استراتژيك يك سازمان نقشي در خور توجه است. تبديل روابط عمومي به ابزار مديريتي براي فعاليتهاي حرفه اي، علمي و الكترونيكي، از مشخصه هاي جديد روابط عمومي در قرن حاضر است. بنا بر اين، از نقاط برجسته و ممتاز در مديريت استراتژيك، تأكيد بر محيط برون سازماني و حتي جهاني است و در واقع، منظور از وظايف استراتژيك روابط عمومي، دخالت در روند تصميم گيري سازمان است.
با چنين ديدگاهي جزء مهمي از سازماندهي هر دستگاهي، مديريت روباط عمومي و مهم ترين ويژگي مديران عالي توانايي ايجاد ارتباطات درون و برون سازماني است و چنانچه عالي ترين مقام هر دستگاه و سازماني به اين وظيفه خطير بي تفاوت باشد. يا در مديريت كلان سازمان چنين مديريتي انديشيده نشود.
بخش عمده اي از وظيفه دستگاه مورد نظر ابتر مي ماند و از حداكثر توان بالقوه آن سازمان نمي توان بهره برد.
رسانه ملي درمقام بزرگ ترين دانشگاه عمومي و فرهنگي خود بزرگترين مديريت روابط عمومي كشور شمرده شده و نيازمند آگاهي از افكار عمومي نياز سنجي مخاطبان از سويي اتخاذ روشهاي بهبود ارتباطات دو سويه ميان مردم و دولتمردان از سوي ديگر است. از اين رو بايد اذعان كرد به لحاظ اهميت و وسعت وظايف رسانه ملي توجه به روابط عمومي و نقش كليدي ارتباطات در سازمان ضرورتي اجتناب ناپذير است.
محورها:
هر راهبرد ساختار نيروي انساني و امكانات و اعتبار ويژه اي را مي طلبد.
روابط عمومي ها در پاراديم مدرن اتاق فكر ارتباطات هستند نه واحد صف و اجرا.
ارتباطات ملي در پنج حوزه دولت نهادهاي مدني افراد و جامعه و رسانه ها قابل حصول است.
ارتباطات حلقه هاي تودر تويي دارد كه مهم ترين و هسته مركزي آن ارتباطات انساني است.
آنان كه روابط عمومي ها را براي تعريف تمجيد و پوشاندن ضعفهاي سازماني مي خواهند قائل به اين رويكرد هستند.
رويكرد علمي- سازماني ضمن اصالت قائل شدن بر ارتباطات به ويژه ارتباطات انساني به مثابه يك هدف در زندگي بشر (نه ابزار) به مديريت صادقانه افكار عمومي در جهت منافع ملي و در سطح پائين تر منافع سازماني قائل است.
تعاريف گريزي كوتاه گويي و مجمل نويسي، صداقت و صراحت، خوش مشربي، آراستگي و خوش برخي از ملزومات اين ارتباطات انساني است.
وظيفه مديريت ارتباطات و روابط عمومي انجام سخت افزاري امور نيست، بلكه وظيفه اصلي آن مديريت افكار و انديشه هاي سازماني به سوي افق و چشم انداز سازمان است.
سازمانها هر چه بزرگ تر مي شوند مديريت ارتباطات و روابط عمومي در آنها پيچيده تر مي شود.
با گسترش فناوريهاي ارتباطي در سالهاي اخير و شبكه هاي رايانه اي اطلاع رساني، اولويت دولت الكترونيك بايد روابط عمومي الكترونيك باشد.
براي جلوگيري از هدر رفتن زمان توان و نيروي انساني در سازمان ها امروز بايد با اطلاع رساني جوامع مديريتها و سطوح كارشناسي را در تصميم سازي ياري كرد و بستر اصلي تسهيل ارتباطات را فراهم ساخت.
نظام ارتباطي كه كل گرا باشد و افراد حقيقي را در سپهر برنامه ريزي و هدف گيري خود قرار ندهد كمتر به توفيق دست خواهد يافت.
در سالهاي اخير رسانه ها چندان قوت و تأثير گذاري و نفوذ يافته اند كه نوع تعامل با آنها مي تواند متضمن بقاياي ممات با افول كاركرد سازمانها باشد.
آشنايي كارگزاران روابط عمومي به زبانهاي رايج دنيا آشنايي با نرم افزارهاي ارتباطي نوين ايجاد پيوندهاي مستحكم با كانونهاي قدرت در عرصه جهاني از جمله ملزومات ارتباطات بين المللي است.
تنظيم و اجراي ارتباطات كارآمد مؤثر و مبتني بر دانش و تجربه برقراري ارتباط مستمر با ديگر رسانه ها براي ايفاي نقشهاي مكمل در كاركردهاي ملي و نقد منصفانه عملكرد موجود از ديگر حوزه هايي است كه با ساماندهي ارتباطات رسانه اي قابل دستيابي است.
در قالب ساختار روابط عمومي در سازمان صدا و سيما، پيچيدگيها و مهارتهاي منحصر به فرد خود را دارد.
ساماندهي ارتباطات درون اين سازمان بزرگ از جهت مديريت مهارتي منحصر به فرد طلب مي كند.
ساماندهي ارتباط بين حدود 30 هزار نيروي اين سازمان در سراسر كشور، در قالب حدود 300 عنوان شغلي پروژه اي است كه صرفاً در قالب برنامه ريزي زمانمند قابل اجرا است.
مشكل فقط در مفاهمه و ارتباطات به معناي خاص آن است كه اميد است با تغييرات صورت گرفته در دولت و رسانه ملي به اين مهم ياري رساند.
ايجاد هسته هاي فكري تخصصي بين كاركنان در حوزه هاي مختلف براي فكر سازي و تصميم سازي و .... ازجمله راهكارهاي ارتباطي درون سازماني در رسانه ملي كه قابل اجرا و نظارت و ارزيابي است.
برنامه سازي راديويي و تلويزيوني براي ايرانيان داخل و خارج از كشور و ديگر علاقه مندان به ايران اسلام و انقلاب اسلامي در گوشه و كنار جهان فرايندي بسيار پيچيده است كه اغلب عوامل مؤثر بر آن نامحسوس هستند.
نيروي انساني متخصص و هنرمند امكانات و اعتبارات مالي و ايده هاي متعالي تركيب چهار ركن، صدا و سيما را به چشم اندازهاي ايده آل نزديك مي كند آن حلقه مفقوده اي كه اين اجزا را تركيب مي كند ارتباطات است.
اشاره
امروزه در مجامع و محافل علمي بحثهاي فراواين درباره مقولاتي چون روابط عمومي ارتباطات افكارعمومي رسانه ها تبليغات اطلاعات و فناوريهاي مربوط به ميان مي آيد و نتايج آن در قالب نظريه ها راهبرد ها راهكارها و پيشنهاد هاي موردي به سازمان ها ادارات مؤسسات و شكرتهاي فعال در حوزه هاي گوناگون ارائه مي شود و با نسبتهاي مختلف مورد استفاده قرار مي گيرد. مهم ترين موانع و چالشهاي پيش روي به كارگيري ديدگاههاي تخصصي در حوزه ارتباطات به معناي عام و كلي آن در سازمانهاي كوچك و بزرگ عبارت اند از:
1.نبود ساختار سازماني مناسب براي مديريت هدايت و نظارت بر ارتباطات.
2.جهل و سوۀ فهم مديران علي سازمانها به نقش ارتباطات بر ارتباطات .
3.ضعف و ناتواني صاحب نظران حوزه ارتباطات در كاربردي ساختن نظريه ها و بومي سازي نظريه ها جهاني در اين حوزه.
4.نبود مديران و كارشناسان توانا خبر و علاقه مند براي اجرا و تحقق ديدگاههاي كارشناسي در حوزه ارتباطات و روابط عمومي.
در برخي از سازمانها تركيبي از علل چهار گانه مذكور مشاهده مي شود كه از نظر آسيب شناسي بايد براي آنها چاره انديشيد. آنچه در زير مي آيد پرسشهايي كه همواره پاسخهاي جديد مي خواهند.
پرسشهاي اساسي كه همواره صاحبت نظران و دست اندركاران را به خود مشغول داشته و اين مشغله ذهني را ضرورتي اجتناب ناپذير براي پويايي فكري در اين حوزه ساخته است عبارتند از:
نگاه ما به ارتباطات چگونه است؟
آيا آن را امري صوري و سطحي مي دانيم، يا عمقي و زيربنايي؟
آيا به ارتباطات رسمي قائليم يا به ارتباطات غير رسمي، ولي محسوس هم در سازمان باور داريم؟
به عبارت دقيق تر، بر اساس كدام نظريه ارتباطاتي فكر و عمل مي كنيم؟
آيا نظريه ثابت و تعريف شده اي در ارتباطات سازماني ساري و جاري است يا نوعي از تعارض و تكثير در سازمان مشاهده مي شود؟
براي نمونه، اساساً سازماني كه ما در آن فعاليت مي كنيم چه نيازي به ارتباطات دارد و اگر فكري براي ارتباطات نكنيم چه خدشه اي بر فرآيند فعاليتهاي سازماني وارد مي شود؟
در رسانه ملي نقش ارتباطات در كاركردهاي سازمان چيست؟
منظور كاركردهاي آموزشي، اطلاع رساني، تفريحي و سرگرمي، نظارتي، تهيجي و تبليغي است.
آيا بين الگوهاي حاكم بر ارتباطات درون سازماني و ارتباطات بيرون سازماني هماهنگي وجود دارد؟
مثلاٌ آيا درصد قابل توجهي از امور داخل سازمان با ارتباطات غير رسمي سامان مي يابد؟
آيا در خارج از سازمان هم اين شكل از ارتباطات مؤثر واقع مي شود؟
آيا در ارتباطات متصور ما انسان محور است يا ساختار؟ آيا ما انسان يا فرد سازماني را معيار مي دانيم يا سازماني انسان را؟
همانگونه كه ملاحظه كرديد، اين پرسشها اولاً پاسخهاي متفاوتي دارد. ثانياً راهبردهاي سامزان را در قبال ارتباطات متفاوت مي سازد و ثالثاً هر راهبرد، ساختار، نيروي انساني و امكانات و اعتبار ويژه اي را مي طلبد و رابعاٌ هر پاسخ نتايج گوناگوني را براي سازمان در بر خواهد داشت.
از اين رو، ضروري است در هر سازمان به پرسشهاي مذكور پاسخهاي شفاف و مبتني بر نظر و عمل داده شود تا كارايي سازماني افزايش يابد.
به منظور درج نظر برای این مطلب، با نام کاربری و رمز عبور خود، وارد سایت شوید.
دانشگاه جامع علمی کاربردی
