شنبه, 03 آذر 1403

 



جایگاه روابط عمومی در سازمان

بسمه تعالی

 

جايگاه روابط عمومي در ميان سازمان    
در دنياي امروز كه مرزهاي ارتباطات شكسته شده و انسان به دنبال كشف راهكارهاي مطلوب زيستن و نگرش جامعه مدار است، آموزه هاي علمي ما را به كنكاش و توجه درباره وضعيت چگونگي تعامل و برخورد كردن رهنمون مي سازد. بي شك يك سازمان و يا يك اداره نمي تواند خود را جزيره اي بي ارتباط فرض نمايد و از تكنولوژي و آورده هاي آن بي نياز و با آن بيگانه باشد. روابط انسان ها به مثابه تكنولوژي، نيازمند فرادادهايي است كه روز به روز دريچه ها و افق هاي تازه از آن شكافته مي شود، خيلي از بزرگان و صاحب نظران بر اين باورند كه پيشرفت هاي به دست آمده در امور تكنولوژي موازي با پيشرفت هاي انساني نبوده و اين را به وسيله نوع رفتارها و هنجارهايي كه تاكنون در جوامع غربي به چشم مي خورد، توجيه مي كنند. شايد در برخي لايه هاي جامعه اداري تخلفاتي هم صورت مي گيرد و از ايجاد فضاي پاسخگويي هم جلوگيري مي كنند و علاقه اي به آگاهي رساندن وجود نداشته باشد، اما اين به آن معنا نيست كه آينده نيز به همين منوال ادامه پيدا مي كند. خواسته يا ناخواسته ما در جريان حركت قرار گرفته ايم و جامعه به عنوان مطالبات منطقي از ما مي خواهد كه در اين مسير حركت نماييم. به اين منظور لازم است مديران دستگاه ها با رويكردي جديد به روابط عمومي، از آن به عنوان يك مشاور و پل ارتباطي سالم با داخل و خارج از مجموعه استفاده نمايند.
روابط عمومي بايد بر محور تفكر مداري، مشاركت مداري و اطلاع مداري باشد تا بتواند در راستاي كمك به اثربخشي سازمان موثر باشد و با نوانديشي و نوگرايي، ابتكار و خلاقيت مستمر عجين شود و خود را با تحولات و پاسخگويي مرتب به افكار عمومي منطبق و هماهنگ سازد. با توصيف چنين روابط عمومي اي، صد البته بايد مديرش متملق و چاپلوس مافوقش نباشد و جاده صاف كن وي نگردد؛ و اميد آنكه اين گونه مديران كه با رانت و فاميل سالاري يا باندبازي و يا... بدين جايگاه رسيده اند به زير كشيده شوند!!       

نياز و ضرورت اجتماع به روابط عمومي        
امروزه از دانش و هنر روابط عمومي به عنوان يك نهاد شبه مدني در جهت تسهيل ارتباطات دو طرفه بين دولت و آحاد مردم ياد مي شود و با پيچيده تر شدن نظام اجتماعي بر ضرورت، گسترش و توسعه اين علم و حرفه جديد بيش از پيش اتفاق نظر حاصل مي آيد تا آنجا كه امروز كمتر نهادي يا سازماني خود را بي نياز از تشكيلات روابط عمومي مي بيند، اين در حالي است كه در كشورهايي مانند كشور ما كه اصطلاحا با عنوان كشورهاي در حال گذار تعريف مي شوند، نقش ها و وظايف نهادهاي سنتي كمرنگ تر مي شود و به اعتبار تقسيم كار بيشتري كه در جامعه به فراخور پيشين مي آيد نهادها و مناسبات جديد شكل مي گيرند كه بعضا در رشد فرايند شهرنشيني، سواد آموزي، گسترش ارتباطات به مفهوم عام يا افزايش سطوح مختلف مشاركت سياسي و اجتماعي خود را بيشتر نشان مي دهد؛ در اين وضعيت ها قالب هاي قبلي ديگر پاسخگو نيست چرا كه نيازهاي جديد به وجود آمده است و براي برآوردن و تامين اين نيازها، ساختارها، نهادها و مناسبات تازه اي مورد مطالبه قرار مي گيرد. اكنون نياز به اين پرسش و از آن مهمتر پاسخ يابي براي طراح آن، موضوعي قابل اهميت است و آن اينكه نقش روابط عمومي در فرايند تغييرات، چگونه تعريف مي شود؟
هر فردي بدون شك براي ارتباط خود با جامعه و جامعه براي ارتباط خود با دولت نيازمند اين ميانجي ها است. از جمله اين ميانجي ها مي توان از نهادهاي روابط عمومي نام برد يعني روابط عمومي عهد ه دار همان وظايفي است كه فرد در گذشته، خود آن را انجام مي داد.         

نويسنده : علی حسنی

این کاربر 3 مطلب منتشر شده دارد.

نظرات  

 
#1 رجب علی سالاریان 1392-03-09 11:10
مطلب خوبه ولی ربطی به کاربینی نداره.سالاریان
 

به منظور درج نظر برای این مطلب، با نام کاربری و رمز عبور خود، وارد سایت شوید.