رفتار بین المللی
الف- چگونگي وضع ظاهري
ظاهر آراسته و رفتار متين مشخصه تشريفات است.
پاكيزگي و آراسته بودن همواره در زندگي روزمره و در عرف مورد تاكيد بوده و در احاديث مذهبي نيز رعايت آن توصيه شده است.
رعايت تناسب در پوشيدن لباس، کت و شلوار پيراهن و كفش و جوراب و انتخاب رنگ هاي مناسب همواره سفارش شده است.
اجتناب از پوشيدن لباسهاي رنگي و پر نقش و نگار و خيلي روشن در محافل رسمي.
كت و شلوار و پيراهن همواره بايد تمیز،اتو زده و بدون لك باشد و كفشها واكس زده، براق و پاشنهها كج نباشد.
مرتب بودن آرايش سر و صورت و اجتناب از ژوليدگي خصوصيت شركت در مجالس رسمي و غير رسمي است.
انتخاب لباس بايد با رعايت مقتضيات فصل بوده و مندرس نباشد.
پوشيدن كفشهاي تميز، واكس زده و متناسب با رنگ لباس.
عدم ظاهر شدن در ملاء عام با لباس هاي داخل منزل نظير دمپايي، پيژامه و يا لباس خواب.
ظاهر آراسته مورد توجه اطرافيان است و ميتواند مبناي قضاوت مثبت در مورد ما شود.
ب- چگونگي رفتار در معابر عمومي
رعايت نكات زير به هنگام عبور و مرور در معابر عمومي ضروري است:
در معابر عمومي بايد متين و آرام راه رفت و رفتار ما توأم با ادب و نزاكت باشد.
همواره بايد از سمت راست حركت كرد.
اگر به هنگام راه رفتن براي كسي مزاحمت فراهم كرديد حتماً می بایست عذرخواهي نمود.
در مقابل خدمتي كه به ما ارائه مي شود حتماً یاید سپاسگزاري نمود.
به رهگذران نباید به حالت خيره نگاه کرد و با انگشت نباید به افراد يا اشياء اشاره کرد.
به هنگام حركت در معابر نباید به پشت سر بر گشت و به حالت خيره به افراد نگاه نمود.
از انداختن آب دهان و زباله در معابر می بایست خودداري نمود.
در ملأ عام حتيالمقدور بايد از كشيدن سيگار خودداري كرد.
به هنگام رانندگي می بایست مقررات راهنمايي و رانندگي را رعايت نمود.
در روزهاي باراني می بایست به آهستگی رانندگی کرد باید مراقب رهگذران بود.
در صف اتوبوس، مترو، بانك و پستخانه می بایست نوبت را رعايت كرد، و در محیط های خارجی بسرعت باید خود را با مقررات مربوطه در محل هماهنگ نمود.
در سفر، باید لباس مناسب سفر پوشيد.
در سفر با قطار و يا اتوبوس هاي بين شهري بدون ضرورت نباید پنجره را باز و بسته نمود
در كشورهاي خارجي قوانين و مقررات محل را باید رعايت نمود.
در سفرهاي خارجي از اماكن ممنوعه نبایدعكسبرداري نمود و به تابلوهاي عكسبرداري ممنوع باید توجه كرد.
در مسافرت هاي خارجي بر اساس نحوه رفتار ما نسبت به كشورما قضاوت مي كنند.
جهل به قانون هيچ گاه رافع مسؤوليت نيست.
پ- نحوه معرفی و آشنایی
براي آشنا شدن و يا معرفي خود به ديگران بايد با نام و نام خانوادگي خود را معرفي كرد.
براي ديدار با يك مسئول اداري و يا رجوع به يك اداره بايد خود را معرفي نمود.
افراد دون پايه از لحاظ اداري می بایست خود را به مقامات بالاتر معرفي كنند.
افراد جوان تر خود را به افراد مسن تر معرفي ميكنند.
افراد پائين تر از لحاظ علمي خود را به افراد بالاتر معرفي ميكنند.
در يك جمع، فرد تازه وارد خود را به افراد حاضر در مجلس معرفي ميكند و يا ميزبان واسطه معرفي فرد تازه وارد به بقيه ميشود.
در عرف معمول نيست دو نفر را با يكديگر مواجه نمود و بدون معرفي آنان از آنها بخواهيم با يكديگر آشنا شوند.
فردي كه ديد وارد ميهماني شده و ميهمانان هر يك در جاي خود مستقر شدهاند، كافي است با ميزبان دست داده و با بقيه با علامت سر سلام و احوال پرسي نمايد.
به هنگام معرفي و آشنايي با افراد، نبايد دست ما در جيب باشد و توجه ما به اطراف باشد.
به عنوان ميزبان و به هنگام استقبال و بدرقه بايد با ميهمانان دست داد و به آنها تبسم نمود و نام آن ها را بخاطر سپرد و به آنها توجه نمود.
در معرفي فرزندان بايد از نام كوچك آنها استفاده نمود.
به هنگام استقبال و بدرقه از ميهمانان بخصوص افراد مسن بايد از جاي خود برخاست.
همواره مي بايست از ضمير (شما) براي مورد خطاب قرار دادن افراد استفاده نمود.
و لو اين كه با فردي صميمي هستيم، نبايد در يك جمع رسمي وي را با اسم كوچك و يا ضمير تو مورد خطاب قرار داد.
در مورد شخصيت هاي رسمي بدون ذكر نام مي بايست آن ها را مورد خطاب قرار داد. به طور مثال: آقاي رئيس جمهور، آقاي نخست وزير يا عاليجناب، والا حضرت، جناب سرهنگ.
ت- مهارت هاي رفتاري
اشراف به آداب اجتماعي محل بخصوص كشورهاي خارجي حائز اهميت است.
استفاده از عبارت هاي مودبانه بهنگام آشنايي، ديدارهاي روزانه و خداحافظي شرط ادب و نزاكت است مانند از ديدار شما خوشحالم، صبح شما بخير، روز بخير، روز خوبي داشته باشيد، بعدازظهر شما بخير، خداحافظ، شب بخير.
در مقابل هر خدمتي كه به ما ارائه مي شود ولو كوچك بايد بنحو مقتضي تشكر نمود و از عبارتهاي مودبانه مربوطه استفاده نمود.
درب هاي ورودي و يا خروجي را بايد براي نفر بعدي نگاه داشت و در مقابل چنين خدمتي بايد متقابلاً تشكر نمود.
در مبادي ورودي و خروجي مي بايست تقدم بانوان را رعايت كرد.
پشت سر خود نبايد درب را محكم بست و يا بهم زد.
به هنگام ترك منزل بايد سر و وضع را مرتب نمود، انجام اين امر در ملاء عام جايز نيست.
در ملأ عام نبايد با صداي بلند صحبت كرد و يا افراد را با آواز بلند صدا نمود.
طبق عرف محل، در ساعات استراحت نبايد براي ديگران ايجاد مزاحمت نمود.
در معاشرت با خارجيان، طبق عرف محل مي بايست مهارت هاي رفتاري را بكار برد.
در جلسات و گرد هم آئيها نبايد متكلم وحده بود و بايد به ديگران نيز مهلت صحبت كردن و طرح مباحث را داد.
در يك جمع رسمي از طرح مباحث شخصي و غير قابل فهم براي ديگران بايد خودداري نمود.
به صحبت هاي ديگران بايد توجه نمود و نبايد به افراد بي اعتنايي نمود.
نبايد كلام افراد را بدون دليل قطع نمود و چنانچه ما اداره جلسه اي را بعهده داريم، بايد به هم فرصت صحبت كردن را بدهيم.
اگر ما اداره كننده جلسه اي هستيم، نمي بايستي جلسات را به نحو طولاني برگزار نموده و بخصوص بايد رعايت افراد مسن را نمود.
در يك جمع عمومي در گوشي صحبت كردن جايز نيست.
يك جلسه رسمي را نبايد بدون دليل ترك نمود و براي شركت در يك جلسه طولاني بايد خود را آماده نمود.
مزاح كردن و بيان لطيفه ميبايست متناسب با جمع باشد و بموقع انتخاب شود.
به محض آشنا شدن با افراد جديد نبايد خود را زياد صميمي نشان داد و آنها را با ضمير تو مورد خطاب قرار داد.
سرفه كردن، عطسه نمودن و يا دهن دره كردن در ملاء عام و بخصوص در جلسات رسمي شايسته نيست و بايد آنرا بطور نامحسوس انجام داد و در مقابل اين اعمال نيز نبايد عكسالعمل ناشايست نشان داد.
مراسم تشريفاتي و رفتارهاي مختلف الزاماً ممكن است مطابق ميل ما نباشد ولي ناگزير براي حفظ منافع سازماني خود بايد آن را بپذيريم.
افراد مودب، آراسته و با وقار همواره خاطره خوبي را در اذهان باقي ميگذراند.