تعريف حسابداري:
حسابداري عبارت از مجموعه قواعد و روشهايي است كه با بكارگيري آنها، اطلاعات مالي و اقتصادي يك موسسه گردآوري، طبقهبندي و به شكل گزارشهاي حسابداري تلخيص ميشود.
سيستم حسابداري در يك سازمان استقرار مييابد تا از طريق ثبت كردن معاملات روزمره، طبقهبندي كردن اين معاملات و خلاصه كردن اين اطلاعات در گزارشهاي حسابداري، اطلاعات مورد نياز را در اختيار تصميمگيرندگان قرار دهد. بديهي است كه يك شركت بزرگ تجاري سيستم پيچيدهتري از يك موسسه كوچك خدماتي دارد.
استقرار سيستم حسابداري كارآمد در يك سازمان ميتواند اطلاعات بيشتري را به سرعت در اختيار مديران و صاحبان سرمايه قرار دهد.
يكي از الزامات و در بين حال پيامدهاي تكامل حسابداري توسعه نقش حسابداران در اداره امور واحدهاي اقتصادي است زيرا اعمال مديريت صحيح و كارآمد بدون اتكا به استناد مداوم به اطلاعات مالي ناممكن است. در اين زمينه افزايش مطالب و تفكيك موضوعات تخصصي حسابداري به شرح زير قابل يادآوري است:
حسابداري مالي: اين بخش از حسابداري به تشخيص ثبت و طبقهبندي وضعيت مالي و نتايج عمليات واحدهاي اقتصادي ميپردازد.
حسابداري مديريت: آن بخش از حسابداري است كه اطلاعات مورد نياز مديريت را براي برنامهريزي يك سازمان فراهم ميآورد.
حسابداري بهاي تمام شده: آن بخشي از حسابداري است كه تشخيص و تجزيه و تحليل و گزارشهاي تمام شده محصولات ميپردازد.
حسابداري دولتي: آن شاخه از حسابداري است كه به شرح اصول، تشخيص و گزارش وضعيت مالي و نتايج عمليات مربوط به دولت و سازمانهاي دولتي و انجام عمليات بعدي براي پيشبيني صحيح اعتبارات در بودجه كشور ميپردازد.
حسابرسي داخلي: رسيدگي، ارزيابي و ارائه گزارش نسبت به عمليات حسابداري و ساير كنترلهاي مربوط به فعاليتهاي يك واحد اقتصادي توسط كاركنان واحد مزبور حسابرسي داخلي خوانده ميشود.