صورت های مالی:
صورت های مالی تلفیقی که شرکت اصلی تهیه می نماید در برگیرنده هم صورت مالی خود شرکت اصلی و هم صورتهای مالی شرکت های فرعی می باشد که سهامداران شرکت های اصلی ذینفعان آن بوده و از شرکت اصلی مطالبه می نماید.
در نتیجه شرکت اصلی نتایج عملیات شرکت فرعی را باید از تاریخ تحصیل شناسایی و در دفاتر خود ثبت کرده و در صورتهای مالی تلفیقی منظور نماید. برای شناسایی و ثبت نتایج عملیات شرکت فرعی در دفاتر شرکت اصلی روش های مختلفی وجود دارد که دو روش اصلی طبق استانداردهای حسابداری عبارتند از :
1- روش بهای تمام شده
2- روش تجدید ارزیابی
لازم به توضیح است که تا قبل از سال 1385 روش ارزش ویژه نیز برای انعکاس سرمایه گذاری در شرکت های فرعی مجاز بود ، اما به دلیل آن که در صورتهای مالی تلفیقی اطلاعات کامل مربوط به گروه ارائه می گردد، لذا بر اساس استاندارد حسابداری ملی شماره 18 جدید استفاده از روش ارزش ویزه که نوعی تلفیق سطری محسوب می شود ممنوع گردیده و در صورت های مالی جداگانه شرکت اصلی ، سرمایه گذاری در شرکتهای فرعی باید به روش بهای تمام شده یا روش تجدید ارزیابی منعکس گردد.(اسکندری،63:1389)